Noc Kupały, czyli pochwała życia

23 czerwca, w wigilię św. Jana obchodzono Sobótkę, Kupałę, Kupalnockę - na polanach leśnych i na miedzach rozpalano wtedy ogniska, wokół których bawili się młodzi ludzie. W jaki sposób? O tym opowiadała dr Barbara Ogrodowska.

Zdjęcie ilustracyjne

Foto: Pixabay/marbus79

Otóż wokół ognisk tańczyły młode dziewczęta obrane na biało, przepasane bylicą i z wiankami na głowie. Do nich dołączali młodzi mężczyźni. Uważano, że w tę najkrótszą noc w roku przez całą przyrodę, a także przez uczucia i umysły ludzkie przebiega potężny impuls.

- Szczególną mocą dysponowała wówczas woda, która miała dawać ludziom specjalne siły - witalne, płodzenia, energii. Ważnym atrybutem Nocy Świętojańskiej był także ogień - kulturze ludowej postrzegany jako oczyszczający. Skoki przez ognisko miały powodować, że w ludziach potęgowały się siły życiowe i uczucia, ogień sprzyjał wszelkiemu życiu na ziemi - tłuamczyła w audycji dr Barbara Ogrodowska.

Rośliny w Noc Świętojańską miały dysponować szczególną mocą, tak jak legendarny kwiat paproci. W tym dniu dopuszczona była swoboda seksualna, ponieważ siły płodzenia osiągały wóczas swoje apogeum.

***

Tytuł audycji: Abecadło etnografa

Przygotowała: Hanna Szczęśniak

Gość: dr Barbara Ogrodowska

Data emisji: 23.06.2018

Godzina emisji: 8.50

at