Fryderyk II. Pokojowa krucjata wyklętego cesarza

28 czerwca 1228 roku cesarz Fryderyk II Hohenstauf wyruszył na wyprawę krzyżową. Jego misja różniła się znacząco od dotychczasowych ekspedycji do Ziemi Świętej: nie była zbrojną kampanią europejskiego rycerstwa, a raczej delikatną misją dyplomatyczną.

Fryderyk II, źr. Wikimedia Commons/dp

Władztwo Fryderyka obejmowało Rzeszę Niemiecką i Królestwo Sycylii. Pomiędzy tymi ziemiami rozciągały się tereny północnowłoskich niezależnych miast-państw i papieskie Państwo Kościelne. Pas ziemi w centralnej części Półwyspu Apenińskiego dzielił domenę Fryderyka na dwie części, co wywoływało stałe napięcie na linii cesarz-papież.

- Był w ciągłym konflikcie z papiestwem, główną siłą ideową Europy, która podważała jego mandat do rządzenia w skali Starego Kontynentu – mówił prof. Wojciech Fałkowski, który w audycji Andrzeja Sowy z cyklu "Na historycznej wokandzie" wcielił się w rolę oskarżyciela cesarza. – Jedna ekskomunika goniła drugą.

Pierwszy raz klątwa spadłą na Fryderyka za opieszałość w zorganizowaniu krucjaty, która miała być podziękowaniem za koronację. Cesarz miał prawo obawiać się reakcji swoich poddanych: ekskomunika dawała przyzwolenie na bunt przeciwko władcy.

Posłuchaj

14:48 fryderyk ii___27_02_iv_tr_0-0_108111822b384e76[00].mp3 Spór o postać Fryderyka II Hohenstaufa prowadzą w audycji Andrzeja Sowy z cyklu "Na historycznej wokandzie" prof. Andrzej Fałkowski i prof. Marek Kazimierz Barański. (PR, 2.01.2002)

 

Fryderyk wyruszył na wyprawę krzyżową, różniła się ona jednak znacząco od poprzednich krucjat: zamiast wojować z egipskim sułtanem, cesarz wolał z nim paktować.

- W czasach, gdy żył Fryderyk Jerozolima była już od szeregu lat stracona na rzecz muzułmanów. Fryderyk zdołał zdobyć Jerozolimę bez walki. Układami doprowadził do tego, że stała się z powrotem stolicą Królestwa Jerozolimskiego - bronił monarchy prof. Marek Kazimierz Barański.

Rokowania doprowadziły do tego, że Jerozolima, Nazaret i Betlejem powróciły do Królestwa Jerozolimskiego, zaś sam Fryderyk mógł koronować się na króla Jerozolimy.

Choć dzięki sukcesowi papież zdjął z władcy ekskomunikę, to rywalizacja między cesarzem i następcami świętego Piotra trwała nadal. Dochodziło do nakładania kolejnych klątw, aż wreszcie w 1245 roku papież na Soborze Lyońskim ogłosił detronizację monarchy. To wzmocniło i tak silną pozycję możnowładców niemieckich przekształcając Rzeszę w federację niemal niezależnych państewek. Fryderyk umarł nagle 13 grudnia 1250 roku.

bm