Dom Zdrojowy Sopot - "Monte Carlo Północy"

113 lat temu, w czwartek 16 czerwca 1910 roku, otwarto w Sopocie trzeci Dom Zdrojowy, miejsce hucznych zabaw w pięknych salach balowych, ale też i restauracji, kasyna i hotelu.

Dom Zdrojowy w Sopocie w 1934 roku

Foto: PAP/DPA

Wcześniej stały tutaj kolejno dwa Domy Zdrojowe - naprzeciw zbudowanego w 1827 roku słynnego sopockiego mola i przebudowanego później w latach 1927-28. Ten pierwszy Dom Zdrojowy był budowlą wcześniejszą nawet niż pierwsze molo, bo wzniesiono go w 1824 roku. Jak na parterowy budynek, był dość okazały, bo zmieściły się w nim pokoje hotelowe i sala balowa wraz z niewielką częścią restauracyjną. Drugi Dom Zdrojowy stanął w tym samym miejscu i znacznie już rozbudowany w latach 1879-1881. W 1909 roku zburzono i ten gmach i w ciągu roku postawiono trzeci w kolejności.

Niezwykle ciekawy portal DawnySopot.pl tak opisuje historie wszystkich Domów Zdrojowych: "Pierwszy Dom Kuracyjny, określany w tekstach z epoki terminem Salon lub Kursaal, wybudowany został w 1824 r. Był to początkowo niewielki, parterowy budynek, usytuowany prostopadle do linii brzegowej. W odróżnieniu od wybudowanego o rok wcześniej Domu Kąpielowego, służącego kąpielom i zabiegom leczniczym, w Domu Kuracyjnym skupiało się życie towarzyskie młodego kurortu. W 1837 r. pierwszy Dom Kuracyjny został podwyższony o jedno piętro, w którym umieszczono dwanaście skromnych pokoi hotelowych". Co ciekawe, wszystkie zmiany w zabudowie Domu Zdrojowego były zorientowane na powiększenie zasobu hotelowego, ale też dla rozwijania oferty balowej i towarzyskiej. "Według opisów z 1842 r. na parterze budynku znajdowała się przestronna i jasna sala główna, służąca jako miejsce zebrań i imprez tanecznych. W sali tej ustawiono statuę bogini Hygei, pod którą umieszczono łacińską maksymę: Wyleczeni zostaną chorzy, mający nadzieję na wyleczenie".

Tak było z pierwszym Domem, a drugi rozpoczęto budować jesienią 1879 roku i od początku nosił nazwę Domu Kuracyjnego. Projekty jego wykonał berliński architekt prof. Schwatlow. W tym przypadku, po dwuletniej budowie nastąpiło uroczyste otwarcie w lipcu 1881 roku. Po trzydziestu latach zaczyna się era trzeciego Domu Zdrojowego. "We wrześniu 1909 r. rozebrany został gmach drugiego Domu Kuracyjnego, a na jego miejscu wzniesiono nowy, trzeci już sopocki Kurhaus, zaprojektowany przez profesora gdańskiej Wyższej Szkoły Technicznej Carla Webera. Jako współautorzy projektu wymieniani są również dwaj sopoccy architekci - Paul Puchmüller, budowniczy miejski, oraz Adolf Bielefeldt. Koszt budowy wyniósł 2 mln. marek, a uroczysty odbiór nowego gmachu nastąpił 16 czerwca 1910 roku" podaje DawnySopot.pl.

Autor licznych przewodników turystycznych, dr Mieczysław Orłowicz, tak opisywał ten trzeci Dom Zdrojowy: "W roku 1910 otwarto nowy dworzec zdrojowy (Kurhaus): olbrzymią budowlę w modernistycznym stylu, który zbudowano według proj. poległego w ostatniej wojnie profesora politechniki Gdańskiej Webera, przy współudziale miejskiego inżyniera Puchmüllera i architekta Bielefeldta. Jego koszt wynosił prawie pół miliona dolarów. Ma on wspaniałe sale balowe i restauracyjne, połączony jest z pierwszorzędnym hotelem oraz kasynem, które Niemcy reklamują jako »Monte Carlo Północy«. Liczą oni głównie na eksploatację kieszeni paskarzy polskich, na cześć których umieszczono tu wszędzie polskie napisy, a kasyno reklamuje się silnie w pismach polskich. Otwarte jest ono przez cały rok, najniższa stawka wynosi 10 mk. niem., najwyższa 6.000 mk. niem. Na placu przed kurhauzem (Kurpark), gdzie koncertują na przemian orkiestra i kapela zakładowa odbywa się w godzinach koncertu ożywiona promenada". Trzeba przyznać, że niezwykle ciekawie i z wieloma informacjami.

W czasie II wojny światowej Dom Zdrojowy został prawie w całości zniszczony, a to co po nim pozostało splądrowała wkraczająca Armia Czerwona. Od 2006 roku trwała odbudowa obecnej inwestycji, którą oddano do użytku 1 lipca 2009 roku. Mieszczą się tam spa, centrum konferencyjne, restauracje i bary, pasaż handlowy i podziemny parking. 

PP