Урад ЗША і амерыканскія кампаніі актывізуюць намаганні, каб умацаваць энергетычную незалежнасць Ірака ад Ірана да 2030 года.
Супрацоўнічаючы з іракскімі кампаніямі, амерыканцы імкнуцца стварыць у гэтай краіне значныя інвестыцыі, звязаныя з экспартам звадкаванага прыроднага газу (ЗПГ). Гэтая стратэгія накіравана на стабілізацыю эканомікі Ірака, зніжэнне залежнасці ад імпарту газу з Ірана, супрацьдзеянне ўплыву Ірана ў рэгіёне, а таксама садзейнічанне энергетычнай самадастатковасці і стварэнню працоўных месцаў у Іраку.
На Блізкім Усходзе Злучаныя Штаты рэалізуюць свае геапалітычныя інтарэсы не толькі праз дыпламатыю або ваенную прысутнасць, але і праз бізнес-інвестыцыі, у дадзеным выпадку ў энергетыку.
У мінулым месяцы Вашынгтон абвясціў аб паскарэнні інвэстыцый у энергетычны сектар Ірака, якія, на думку журналістаў, маюць намер ударыць па галоўным ворагу Амерыкі ў рэгіёне – Іране.
Шматлікія замежныя кампаніі, такія як KBR, Transatlantic Petroleum, Honeywell/UOP, Baker Hughes, Emerson, Arc Energy і General Electric, ужо супрацоўнічаюць з іракскай энергетычнай кампаніяй Raban Al-Safina for Energy Projects (RASEP) у сферы распрацоўкі радовішчаў нафты і газу. Часопіс Forbes паведамляе, што іракскае радовішча Nahr Bin Umar, размешчанае ў 15 кіламетрах ад горада Басра, можа стаць адным з найбуйнейшых у сваім родзе ў свеце. Супрацоўніцтва ЗША і Ірака ў гэтым пытанні пачалося ў траўні гэтага года, калі абодва бакі падпісалі папярэднія пагадненні («мемарандум аб узаемаразуменні»). Па словах прадстаўнікоў RASEP, план распрацоўкі радовішча Nahr Bin Umar прадугледжвае два этапы. На першым этапе плануецца пабудаваць устаноўкі збору, кампрэсіі і перапрацоўкі газу, рэзервуары для вуглевадародаў, экспартны тэрмінал і трубаправоды. Другі этап прадугледжвае будаўніцтва дадатковых магутнасцяў па перапрацоўцы і здабычы газу і распрацоўку радовішча нафты для павелічэння яе здабычы. Агульная працягласць запланаванай трубаправоднай сеткі складзе 400 кіламетраў, а агульны кошт інвестыцый — 1 мільярд долараў. Паводле папярэдніх ацэнак, толькі на экспарце СПГ з Нахр Бін Умар іракцы будуць зарабляць 100 мільёнаў долараў штогод.
Ахмед Імад Аль-Мохсен, дырэктар RASEP, назваў Nahr Bin Umar «інтэграваным праектам», а Джэй Ібрагім з амерыканскай кампаніі KBR падкрэсліў важнасць тэрмінаў рэалізацыі праекта.
Чакаецца, што запасы нафтавых радовішчаў у Нахр Бін Умар дасягнуць 6,6 млрд барэляў нафты. Плануецца, што сутачная здабыча гэтай сыравіны складзе 440 тыс. барэляў і 12 мільярдаў кубаметраў прыроднага газу ў дзень.
Інвестыцыі мусяць палепшыць бяспеку і энергетычную незалежнасць Ірака, паменшыць энергетычную (і, адпаведна, палітычную) залежнасць Багдада ад Тэгерана, а таксама палепшыць фінансавае становішча іракскага дзяржаўнага бюджэту.
Энергетычны сектар Ірака таксама прыцягвае кітайскі капітал. У маі гэтага года пяць кітайскіх кампаній выйгралі тэндары на здабычу нафты і газу ў гэтай арабскай краіне, у той час як ні адной амерыканскай кампаніі гэта не ўдалося. Кітайцы атрымалі, у тым ліку, права на распрацоўку «ўсходнебагдадскіх» радовішчаў, размешчаных у непасрэднай блізкасці ад іракскай сталіцы Багдада.
Кітай цяпер кантралюе 34 працэнты запасаў нафты Ірака, а таксама 2/3 цяперашняй здабычы гэтай сыравіны.
Моцная прысутнасць Кітая на іракскім энергетычным рынку стварае праблему для ЗША ў захаванні ўплыву ў рэгіёне. Маючая адбыцца канкурэнцыя з іншай варожай ЗША краінай у гэтай сферы можа мець ключавое значэнне для энергетычнай і палітычнай будучыні Блізкага Усходу.
Эфектыўная рэалізацыя амерыканскіх інвестыцый у Ірак можа вызначыць стратэгічны баланс у рэгіёне і паўплываць на далейшыя адносіны паміж ЗША і Кітаем.
biznesalert.pl/вх
