Лізавета ІІ была апорай Вялікабрытаніі. Даўжэй карону насіў толькі Людовік XIV
За 70 гадоў праўлення Вялікабрытанія змянілася да непазнавальнасці. Але Лізавеце II заўсёды хапала часу, каб супакоіць і суцешыць сваіх падданых, піша «Rzeczpospolita».
Лізавета стала каралевай яшчэ ў 1952 годзе з-за заўчаснай смерці свайго бацькі, сардэчны прыступ якога быў звязаны са стрэсам вайны. Каралева прысягнула Богу, і гэта было надзвычай важна для яе, бо гаворка ідзе пра вельмі рэлігійную каралеву, тлумачыць газеце Томас Мэйс-Арчэр-Мілс, старшыня Брытанскага таварыства ў Мюнхене.
Каралеўская сям'я не раз станавілася ахвярай шматлікіх скандалаў, за якімі ўвесь час сочыць бульварная прэса. Лізавета II, дзякуючы свайму бездакорнаму маральнаму стаўленню і сурʼёзнаму стаўленню да выканання сваіх абавязкаў, заўсёды ратавала манархію.
– Іншай каралевы мы не ведаем. Мы абавязаны ёй тым, кім мы зʼяўляемся: краінай з самай вялікай мяккай сілай у свеце. У час выпрабаванняў мы заўсёды звяртаемся да яе за парадай, за ўзорам паводзін. Гэта паходзіць з тых часоў, калі людзі яшчэ паважалі адзін аднаго, – кажа Мэйс-Арчэр-Мілс.
Лізавета ІІ пайшла з жыцця ў надзвычай цяжкі для каралеўства час. З-за брэксіту, пандэміі і наступстваў вайны ва Украіне каралеўства пагружаецца ва ўсё большы крызіс, а сепаратысцкія настроі жывыя не толькі ў Шатландыі, але і ў Паўночнай Ірландыі. У гэтыя неспакойныя часы, аднак, манархія застаецца надзвычай папулярнай: паводле YouGov, 62% брытанцаў зʼяўляюцца прыхільнікамі манархіі.
Аднак, у спадчынніка прастола, 73-гадовага прынца Чарльза, такіх рэйтынгаў няма: 39 працэнтаў апытаных паважаюць яго і 41 працэнт выказваюць да яго непавагу. Таму незразумела, ці захавае манархія сваю абʼяднаўчую ролю нацыі.
Брытанцы не даравалі прынцу Чарльзу развод з Дыянай, асабліва пасля яе трагічнай смерці, кажа Мэйс-Арчэр-Мілс.
ав