Dzieci dwujęzyczne po powrocie z emigracji. Nowa rzeczywistość i poczucie zagubienia

- W pytaniach o sytuację dzieci dwujęzycznych w Polce, niestety często brakuje wrażliwości, perspektywy młodego człowieka. Tkanki adaptacyjnej, w której główny zainteresowany buduje sobie ten nowy dom. Młodzi ludzie muszą zbudować pewne rzeczy od początku. Takie, które dla dorosłych emigrantów, wracających zza granicy są oczywiste. I z tego względu dzieci dwujęzyczne mogą czuć się zagubione bardziej - mówi Aleksandra Hytroś-Kiwała, psycholog, pedagog.

"Młodzi, dwujęzyczni ludzie muszą zbudować pewne rzeczy od początku po powrocie do ojczyzny rodziców" - mówi Aleksandra Hytroś – Kiwała, psycholog, pedagog.

Foto: materiały prasowe

Aleksandra Hytroś-Kiwała przyznaje, że ze zrozumieniem i wsparciem dzieci dwujęzycznych w rodzinach wracających z emigracji bywa różnie. - Generalnie rodzice starają się być obecni w życiu dziecka i reagować adekwatnie do jego potrzeb. Sęk w tym, że skoro sami uważają, że wrócili do domu, do siebie, to mogą nie zauważyć, że dla dziecka to dopiero drzwi do nowego świata, który trzeba wspólnie z dzieckiem zbudować. Natomiast samo doświadczenie adaptacji powrotnej bywa na tyle trudne, że reakcje bliskim nam umykają - wskazuje psycholog.

Dodatkowo, rodzice często tak bardzo się starają, żeby powrót do kraju okazał się sukcesem, że zamiast wsparcia obarczają dziecko jeszcze większą presją. Dobra praca, szczęśliwa rodzina, dobrze uczące się dzieci, jakieś wyniki sportowe lub artystyczne. A dla dziecka to często nie jest powrót a rozsypka domu, który miał, znał i od dziecka współtworzył. A temu wszystkiemu towarzyszy ogromne poczucie zagubienia. Brakuje nam, dorosłym czasu na budowanie nowej siatki tożsamościowej dzieci dwujęzycznych w Polsce - zaznacza gość audycji "Kierunek: Polska".

Z Aleksandrą Hytroś-Kiwałą, psychologiem, pedagogiem o poczuciu zagubienia dzieci dwujęzycznych w polskiej rzeczywistości rozmawiała Małgorzata Frydrych.