Rokia Traoré

Ostatnia aktualizacja: 09.04.2010 12:19

Królowa malijskiej piosenki była jedną z gwiazd 4. edycji Francophonic Festival.

Czytaj także

Vic Chesnutt

Ostatnia aktualizacja: 01.07.2010 08:30

Barda na wózku odkrył dla świata Michael Stipe, który pod koniec lat 80. wypatrzył go w jednym z barów w Athens.

25 grudnia 2009 roku w wyniku przedawkowania leków zmarł Vic Chesnutt jeden z najciekawszych piosenkarzy amerykańskiej sceny folk rockowej.

Poruszający się na wózku od 19 roku życia, na skutek wypadku samochodowego, artysta od połowy lat 80. związany był ze środowiskiem muzycznym Athens w stanie Georgia. Tam też został wypatrzony w jednym z barów przez Michaela Stipe’a. Z pomocą lidera R.E.M Chesnutt zadebiutował fonograficznie płytą "Little" (1990). Miał wówczas 29 lat.

Od tego czasu muzyk pozostawał niezwykle aktywny twórczo, kolejne krążki wydając w odstępach jedno, dwu rocznych. Największy rozgłos przyniósł mu tribute album "Sweet Relief II: Gravity Of The Situation" (1996) na którym artyści tacy jak The Smashing Pumkins, Live czy Madonna skowerowali jego utwory. Goście często pojawiali się również na solowych płytach mogącego chwytać tylko proste akordy kompozytora, wśród nich m.in. grupa Lambchop, Elf Power i słynny jazzowy gitarzysta Bill Frisell.

W roku 2009 Chesnutt wydał dwa wysoko oceniane albumy: "Skitter On Take - Off" i nagrany wspólnie z Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra "At The Cut". 25 grudnia tego samego roku cierpiący od lat na depresję muzyk popełnił samobójstwo.

Sylwetkę i twórczość Vica Chesnutta w audycji HCH (Trójka) przypomnieli Bartek Chaciński i Jacek Hawryluk.

Vic Chesnutt spotyka Michaela Stipe'a.

Słynna składanka.

Samobójstwo.

Ulubiona płyta Jacka Hawryluka.

Vic Chesnutt i Elf Power z płyty "Dark Developments" (2008).

Vic Chesnutt i Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra And Tra - La - La Band z płyty "North Star Deserter" (2007)

Boska piosenka zadeklarowanego ateisty.

Zobacz więcej na temat: Bartek Chaciński depresja Jacek Hawryluk Madonna

Czytaj także

Berry

Ostatnia aktualizacja: 21.04.2010 13:12

"Może nie jestem Molierem ale to są moje przeżycia i moje historie."

Berry to nie tylko dawna nazwa regionu w centralnej części Francji i miejsce urodzenia Balzaca lecz również przydomek młodej francuskiej szansonistki. Kariera muzyczna artystki zaczęła się od fascynacji teatrem. Oczarowana magią rampy odkryła przyjemność czytania Seneki. Wkrótce Berry zdobyła uznanie krytyki i publiczności brawurową rolą Henriette w molierowskiech "Uczonych białogłowach" wystawionych na deskach paryskiego Théâtre 13.

W teatrze Berry odkryła w sobie talent piosenkarski: "Pisanie jest dla mnie najlepszym sposobem wyrażania siebie, tego co drzemie w środku i niekoniecznie musi mieć ramy utworu muzycznego" – podsumowuje Berry. Spotkanie z jazzowym kompozytorem Manou i gitarzystą Lionelem Dudognonem zaowocowało dwunastoma utworami. Pierwszy album artystki zatytułowany "Mademoiselle", ukazał się w 2008 roku ciesząc się popularnością nie tylko we Francji ale również w Holandii, Niemczech i Portugalii.

Z artystką, która była jedną z gwiazd IV edycji Francophonic Festiwal dla programu Kolonie Francuskie (Trójka) rozmawiała Katarzyna Borowiecka.

"Przez rok żyłam tylko dzieckiem i pisaniem piosenek".

Berry - "Mademoiselle"

Zobacz więcej na temat: Francja Holandia Katarzyna Borowiecka Kolonie Francuskie Niemcy Pop Portugalia

Czytaj także

Gil Scott-Heron

Ostatnia aktualizacja: 30.06.2010 12:05

Amerykański poeta w 1970 roku stworzył jeden z najważniejszych muzycznych manifestów XX wieku.

Urodzony 1 kwietnia 1949 roku w Chicago Gil Scott - Heron jest uważany za jednego z prekursorów rapu. Swoją karierę rozpoczął na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Występował wtedy z zaangażowanymi politycznie melorecytacjami. W swoich tekstach poruszał tematy rasizmu, wojny w Wietnamie, nierówności społecznej. W swojej muzyce łączył elementy jazzu i funka. W latach 70. zaangażowany był w działalność Czarnych Panter.

Jego najlepiej znane utwory to "The Revolution Will Not Be Televised", "The Bottle", "Winter in America", "Lady Day And John Coltrane". Jego ojciec Gil Scott był jednym z pierwszych czarnoskórych piłkarzy w lidze angielskiej. Od 2001 do 2002 roku odbywał wyrok więzienia za posiadanie kokainy. W roku 2006 przyznał się, że jest nosicielem wirusa HIV. W 2010 roku po wielu latach milczenia artysta powrócił z nową płytą zatytułowaną "I'm new here".

(źr. Wikipedia)

Sylwetkę Gila Scotta-Herona w audycji HCH (Trójka) przedstawili Bartek Chaciński i Jacek Hawryluk.

Rewolucji nie pokażą w TV.

Heroiczne lata 70.

Ważne tropy w twórczości Herona.

Nowa płyta - winylowe dodatki.

Wpływowy artysta.

Zobacz więcej na temat: Bartek Chaciński Chicago HCH HIV liga angielska Wietnam

Czytaj także

Nosfell

Ostatnia aktualizacja: 29.04.2010 11:55

Francuski artysta to jedyny człowiek posługujący się językiem Klokobetz i pamiętający losy rodu Jawidfel.

Posłuchaj

10'27 Nosfell

więcej

Nosfell jest artystą, którego trudno jest jednoznacznie zaklasyfikować. Jego oryginalna twórczość mieści się w szeroko pojętym nurcie world music. Na scenie przybiera ona formę teatralną odwołującą się do tradycji japońskiego kabuki. W trakcie występów Nosfell snuje hipnotycznym głosem, w wymyślonym języku Klokobetz legendy o krainie Klokochazia. Zamieszkują ją postaci rodem z powieści fantasy: skrywa się tam Shaünipul - starzec którego nikt nie słucha, jest też Blewkhz Gowz - siódmy syn króla Stevgak, „ojca chrzestnego” twórcy.

Pełne imię tego tajemniczego artysty brzmi Labyala Fela da Jawid Fel, czyli „ten który chodzi i uzdrawia” gdyż Nosfell niczym szaman przemierza obce terytoria i transowym śpiewem zaklina czyhające nań zło. Na ogół towarzyszy mu w tym wiolonczelista Pierre Le Bourgeois. Razem nagrali już dwie płyty, na których Nosfell stwarza całą autorską mitologię Klokochazii i rodu Jawidfel. Zarówno wydany w 2004 przez wytwórnię V2 "Pomaïe Klokochazia balek", jak i o dwa lata młodszy "Kälin bla lemsnit dünfel labyanit" zachwyciły krytyków oraz żądną niekonwencjonalnych doznań muzycznych publiczność.

Z Nosfellem będącym jedną z gwiazd czwartej edycji Francophonic Festival dla audycji Jacka Hawryluka, Kolonie Francuskie (Trójka) rozmawiała Katarzyna Borowiecka.

O wymyślonym języku Klokobetz.

O śpiewaniu.

O współpracy z wiolonczelistą Pierrem Le Bourgeois.

Zobacz więcej na temat: Jacek Hawryluk Katarzyna Borowiecka Kolonie Francuskie