Nektarowy, spadziowy, mieszany…
Miód naturalny wytwarzany jest w znacznej większości przez pszczoły. Gromadzą go one w plastrze, gdzie ulega dojrzewaniu. W zależności od surowca, z jakiego powstał miód, wyróżnia się miody nektarowe (kwiatowe), spadziowe oraz mieszane (nektarowo-spadziowe lub spadziowo-nektarowe). Poszczególne rodzaje różnią się składem i mają inną wartość bakteriobójczą.
- Miód spadziowy powstaje z wydaliny mszyc i czerwców: owady te po pobraniu soku roślinnego przyswajają białko i inne substancje, natomiast cukry wydalają niestrawione. Te słodkie wydaliny wabią pszczoły, które dodatkowo je zagęszczają i składają w komórkach jako miód spadziowy. W Polsce występują dwa gatunki miodów spadziowych: ze spadzi liściastej, pochodzącej najczęściej z drzew lipy oraz ze spadzi iglastej, zwykle jodłowej i świerkowej. Warto pamiętać, że spadź nie występuje corocznie, a w niektórych regionach Polski pojawia się tylko raz na kilka lat i właśnie dlatego miód spadziowy jest jednym z droższych miodów.
Sposoby na przeziębienie
- Miód nektarowy ma słabszą niż spadziowy wartość bakteriobójczą i mniej substancji odżywczych, jest tez rzadszy. W większości odmian jest jasny, a tylko nieliczne jego rodzaje mają odcień od ciemnożółtego do brązowego. Miody kwiatowe odznaczają się wyraźnym aromatem i pochodzą najczęściej z nektaru różnych roślin, ale pszczelarze mogą uzyskiwać miody odmianowe, powstające przy ogromnej przewadze nektaru jednej rośliny. Określa się je nazwą rośliny, z której głównie pochodzą. Najczęściej miody produkuje się z rzepaku, lipy, gryki i akacji.
Jakie działanie mają poszczególne rodzaje miodu?
Źródło: X-news
Krystalizacja złotego płynu
Krystalizacja nie ma wpływu na jakość miodu. Większość miodów ulega scukrzeniu, czyli naturalnemu procesowi konserwacji około 3-4 miesiące po rozlaniu. Najszybciej krystalizuje się rzepakowy. Aby miód zachował swoją płynną postać, producenci ogrzewają go, co jednak pozbawia produkt wielu substancji odżywczych. Po tym, jak długo miód zachowuje swoją płynność, możemy poznać, ile jest w nim właściwości leczniczych. Jeśli po kilku miesiącach nadal się nie skrystalizuje, to znak, że został poddany wpływowi wysokiej temperatury, a zarazem wypłukany z wartości odżywczych. Naturalny proces rozkładu zdrowotnych substancji następuje dopiero po około dwóch latach, więc jeśli kupimy miód prosto od zaufanego pszczelarza i sami nie zanurzymy słoika w gorącej wodzie, będziemy mogli długo cieszyć się dobroczynnym działaniem złotego płynu.
Albert Einstein "Jeśli wyginą pszczoły, człowiekowi zostaną cztery lata istnienia."
Jak przechowywać miód?
Najlepsze warunki do przechowywania to temperatura około 10 stopni, w ciemnym pomieszczeniu (świtało przyspiesza rozkład substancji odżywczych). Jeżeli chcemy przechować miód dłużej niż kilka miesięcy, można go także zamrozić, jednak ma to wpływ na jego właściwości. Zamrożony miód będzie trwalszy niż ten, który przetrzymywany był w słoiku w zacienionym miejscu i będzie można go przechowywać nawet do kilku lat. Miód ma zdolność do bardzo łatwego i szybkiego chłonięcia obcych zapachów, dlatego nie należy pozostawiać go w otoczeniu produktów o silnym aromacie. Nie należy go również trzymać w metalowych pojemnikach, ponieważ może on uzyskać metaliczny posmak. Słodki płyn posiada także właściwości higroskopijne - bardzo łatwo przyswaja wodę oraz parę wodną. Jeżeli jest przetrzymywany w nieszczelnym opakowaniu, jego górna warstwa narażona zostaje na rozrzedzenie, co może być przyczyną pojawienia się drożdży wywołujących proces fermentacji. Nawet najlepiej przechowywany miód straci swoje właściwości jeśli zostanie dolany do gorącej herbaty czy mleka. Pamiętajmy, aby przed dodaniem miodu ostudzić napoje.
Foto: pixabay.com
Który miód jest najzdrowszy?
Im miód jest ciemniejszy, tym lepszy. A im ciemniejszy, tym więcej ma przeciwutleniaczy - związków chemicznych, które usuwają z naszego organizmu szkodliwe wolne rodniki. Jednym z najlepszych miodów na świecie jest miód manuka, produkowany z nektaru krzewów o takiej nazwie (inna to drzewo herbaciane), które rosną w Australii i Nowej Zelandii. Ma niezwykłe właściwości bakteriobójcze, które zawdzięcza składnikowi o nazwie metyloglioksal (MGO). Hamuje on rozwój różnych bakterii – gronkowców, paciorkowców, a nawet odpowiadające za wrzody żołądka Helicobacter pylori. Miód manuka pomaga w leczeniu anginy i innych infekcji układu oddechowego. Wprawdzie metyloglioksal występuje także w naszych miodach, np. w gryczanym czy lipowym, ale znacznie więcej jest go właśnie w manuce – od 100 do nawet 500 mg na kilogram miodu, a im wyższa zawartość MGO, tym silniejsze działanie antybakteryjne miodu.
Dlaczego potrzebne nam są kwasy omega?
Sztuczny miód
To produkt przemysłowy, a pszczoły nie mają z nim nic wspólnego. Otrzymywany jest z cukrów zawartych np. w syropie ziemniaczanym. Po obróbce powstaje z nich płyn przypominający nieco miód naturalny. Dla zwiększenia podobieństwa stosowane są barwniki i aromaty. Miód syntetyczny jest jednak z reguły znacznie tańszy i - co najważniejsze - brakuje mu korzystnych dla zdrowia składników, produkowanych przez pszczoły. Jak go rozpoznać? Sztuczny miód szybciej rozpuszcza się w ciepłej wodzie niż naturalny (ten tworzy widoczne smugi). Inaczej też ścieka z łyżeczki – jego strumień, jeśli będzie cienki, zacznie się rwać, podczas gdy oryginał najczęściej jest bardziej lepki. Niestety, coraz częściej zdarza się, że producenci miodu mieszają ten naturalny ze sztucznym, dlatego należy uważnie czytać etykiety na opakowaniach.
Miodowe ciekawostki
Miód nigdy się nie psuje, pod warunkiem że będzie zamknięty.
Jedna pszczoła w ciągu całego swojego życia produkuje mniej więcej jedną łyżeczkę miodu.
Pszczoły miodne nigdy nie śpią.
Polska należy do europejskiej czołówki producentów miodu, jednak pod względem spożycia na liście krajów unijnych plasujemy się bardzo daleko
Aby powstał kilogram miodu, potrzebny jest nektar zebrany z co najmniej kilku milionów kwiatów.
Źródła:
focus.pl; wcinaj-miod.pl
Aleksandra Rybińska