Pierwsze przekazy o panującej modzie pochodzą sprzed 3 tys. lat p.n.e., ze starożytnej Mezopotamii i Egiptu. - Kiedyś decydujący był nie fason, a rodzaj materii, z której wykonano dany strój - opowiada dr Anna Straszewska z Instytutu Sztuki PAN. W Egipcie najpopularniejszy był len; wełna przyjmowała się z oporami, przez długi czas uznawano ją za nieczystą. Egipcjanie znali różne rodzaje farbowania na dość jaskrawe kolory. W przypadku bogatych strojów tuniki były zdobione haftami. Noszono też dużo biżuterii. - Modna była np. biała tunika typu tuba, na którą wkładano drugą, siatkową, ozdobioną koralikami - opowiada.
Aleksandra Jatczak z Katedry Mody ASP tłumaczy, że modne jest to, co wkładamy, chcąc się podobać, utożsamić z pewna grupą, nadążyć za zmieniającymi się trendami - modą rządzi zmiana.
W Egipcie nagość nie była tabu - tak np. rolnicy pracowali w polu. Popularne były tuniki z bardzo przezroczystego materiału, kobiety często eksponowały piersi. Tabu nagości powstało w kulturze Mezopotamii. Aleksandra Jatczak zwraca uwagę na zmienność tego, co wolno, a czego nie wolno odsłaniać. - Niegdyś pokazanie fragmentu nogi, choćby kostki, było niezwykle śmiałe. Natomiast dość śmiało eksponowano biusty - opowiada.
Średniowiecze to czas pojawienia się w modzie jedwabiu. - To dziś jest on synonimem luksusu, używanym przede wszystkim w ekskluzywnych kolekcjach - tłumaczy dr Straszewska. Być może jednak, jak mówi Aleksandra Jatczak, przebiją go tkaniny oddychające, żyjące, które powstają z pomocą biotechnologii.
Rozmawiała Katarzyna Jankowska.
(lu)