- To pierwsza bezpośrednia rejestracja sygnału grawitacyjnego na Ziemi - powiedział prof. Andrzej Królak z Instytutu Matematycznego PAN w Warszawie i Narodowego Centrum Badań Jądrowych - lider polskiej grupy naukowców uczestniczących w tym projekcie.
Choć samo zderzenie czarnych dziur trwało krócej niż mgnienie oka i nastąpiło ponad 1 mld lat temu, to było naprawdę potężne. Prędkość, jaką czarne dziury osiągnęły tuż przed zderzeniem, to połowa prędkości światła (150 tys. km/sek.). Pochodząca z tej kosmicznej katastrofy fala grawitacyjna podróżowała z prędkością światła przez Wszechświat i dopiero w zeszłym roku we wrześniu dotarła do Ziemi.
— Naprawdę mogliśmy usłyszeć, jak uderzają — mówi z kolei fizyk z MIT Matthew Evans, członek zespołu badawczego. — Każdy sygnał docierający do Ziemi puszczaliśmy przez głośniki.
Skąd dotarły fale grawitacyjne?
Źródło fal odkrytych przez zespół LIGO znajdowało się na półkuli południowej.
Kolorowe linie wskazują różne prawdopodobne miejsca, skąd mogła pochodzić historyczna fala, na której powstały „zmarszczki”. Czerwona linia oznacza 90 proc. pewności co do lokalizacji, a żółta (wewnętrzna) - 10 proc.
Fale wytworzyły się na skutek zderzenia dwóch masywnych czarnych dziur odległych 1,3 mld lat świetlnych od Ziemi.
Małe białe plamki poniżej zaznaczonego rejonu to Wielki i Mały Obłok Magellana.
W przyszłości, kiedy powstanie więcej detektorów fal grawitacyjnych, naukowcy będą mogli wskazywać źródło sygnału z większą precyzją.
(ew/LIGO)