Andrzej Chciuk, urodzony 13 stycznia 1920 w Drohobyczu, zmarł nagle 15 maja 1978 w Melbourne w Australii – pisarz, poeta i dziennikarz emigracyjny.
Pisał powieści wspomnieniowe o przedwojennym Drohobyczu (najbardziej znana to Atlantyda. Opowieść o Wielkim Księstwie Bałaku ), opowiadania i wiersze. Był także felietonistą polskiej prasy polonijnej (m.in. w latach 1955-1974 powstał cykl felietonów Szczypta soli w wydawanych w Sydney Wiadomościach Polskich i Tygodniku Polskim z Melbourne).
Był studentem Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, ale II wojna światowa przerwała jego dalszą edukację. Od 1940 r. mieszkał we Francji, do której dostał się przez Węgry. Służył tam w 2 Dywizji Strzelców Pieszych. Po poddaniu się Paryża został umieszczony w obozie jenieckim w Besançon. Zbiegł podczas przewożenia internowanych do Niemiec.
W 1941 r. podjął studia na Uniwersytecie w Tuluzie w zakresie literatury francuskiej i historii. Był uczestnikiem francuskiego ruchu oporu. Należał do Polskiej Organizacji Walki o Niepodległość oraz Forces Françaises de l’Interieur. W 1942 r. został aresztowany przez gestapo i więziony przez trzy miesiące w więzieniu w Tuluzie po czym zbiegł.
Andrzej Chciuk do Australii przypłynął 13 listopada 1951 r. Na początku pracował m. in. w spalarni śmieci, wylewał asfalt oraz był szefem kuchni. Współpracował też z miejscową prasą, m.in. z Tygodnikiem Katolickim z Bathurst i Echem z Perth. Był też współtwórcą polskiego kabaretu Wesoła Kookaburra (1954).
W 1954 r. otrzymał wyróżnienie w konkursie literackim Głosu Polskiego - Gazety Polskiej z Toronto za wiersze: Lokomotywa i Poemat o Brunonie Schulzu, a w 1955 r. nagrodę literacką Kultury za opowiadanie Smutny uśmiech. W latach 1956-1962 był redaktorem dodatku literackiego Widnokręgi do Wiadomości Polskich. W 1958 r. zrezygnował z działalności w kabarecie (powrócił do niego w 1963 r.). W tym samym roku rozpoczął współpracę z londyńskimi Wiadomościami. Zdobył drugie miejsce w konkursie Tazaba za opowiadanie Plus ça change, plus c’est la meme chose.
6 czerwca 1970 r. jego książka Atlantyda. Opowieść o Wielkim Księstwie Bałaku zdobyła pierwsze miejsce w dorocznym konkursie Wiadomości. Uznano ją "najwybitniejszą książką pisarza polskiego pochodzenia wydaną na emigracji w 1969 r."
