Cząstki Wilkoniowatości

- Miałem w życiu bardzo dużo szczęścia. Miałem szczęście do ludzi i szczęście do zdarzeń - wspomina w Dwójce Józef Wilkoń, największy polski ilustrator.

- Miałem wyjątkowo mądrego nauczyciela rysunku - mówi Józef Wilkoń. - Pamiętam jego powiedzenia, jego reakcje na to, co robię. Po pierwsze wyrzucił mi gumę, powiedział: "Jak mażesz, to nie widzisz jakie robisz błędy", potem zabrał mi linijkę i mówi "Chłopcze, krzywa linia jest piękna". Nazywał się Roman Kozieł i bardzo dużo mu zawdzięczam.

Aby posłuchać, jak artysta opowiada o swoim życiu, kliknij dźwięk "Wspomnienia Józefa Wilkonia" po prawej stronie artykułu.

Józef Wilkoń stworzył grafiki do niemal 200 książek dla dzieci i dla dorosłych. Pracował w Polsce i za granicą. Być może już niedługo uda mu się zilustrować "Don Kichota", co było zawsze jego wielkim marzeniem. Nad ilustracjami do arcydzieła Cervantesa pracuje od lat 60.

Pierwszą książką, którą współtworzył, była opowiastka "O kotku, który szukał czarnego mleka". Zilustrował ją w 1959 roku dla Wydawnictwa Nasza Księgarnia.

- Ilustrowanie jest to pewien rodzaj pułapki. Początkowo się wydaje, że się coś narysuje i jest wszystko w porządku. A potem się okazuje, że widzi się, że tu można wszystko zrobić albo inaczej albo lepiej i z każdą nową książkę chce się zrobić i inaczej i lepiej - tłumaczy artysta.

Artysta uważa, że "wilkoniowatość" jest stylu polega na bardzo silnym wprowadzeniu malarstwa do książki.

- Tam gdzie rządziły ukształtowane kanony graficzne, tam ja z całą dynamiką i swobodą wprowadzałem swoje malarstwo - mówi artysta.

Ostatnie dwa lata pracy Józef Wilkoń poświęcił na ilustrowaniu "Księgi Dżungli". Zobacz galerię prac Józefa Wilkonia z tej książki w ramce po prawej stronie artykułu.

usc