Antoni Janusz Pastwa – rzeźbiarz o niepowtarzalnym języku wypowiedzi

Jest autorem m.in. pomnika Józefa Brandta w Orońsku, rzeźby Ulissesa w Villany, pomnika Henryka Wieniawskiego w Lublinie, kwadrygi Apollina na frontonie Opery Narodowej w Warszawie. Inspiruje go poezja i muzyka, choćby Witolda Lutosławskiego...

Prof. Antoni Janusz Pastwa jest absolwentem Wydziału Rzeźby ASP w Warszawie. Należy do Rady Programowej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku

Foto: Piotr Nowak/PAP

Prof. Antoni Janusz Pastwa pochodzi z artystycznej rodziny. Jego stryjeczny dziadek był znanym malarzem. Ojciec również malował, chociaż było to raczej zajęcie hobbystyczne. Dlatego malarstwo od początku było jego głównym obiektem zainteresowania. Rzeźbę wybrał zupełnie przypadkiem, rozpoczynając naukę w liceum plastycznym.

Posłuchaj całej rozmowy Jakuba Kukli z prof. Antonim Januszem Pastwą >>>

- Zdawałem tam z misją malarską. Ale okazało się, że nie mam malarstwa jako przedmiotu, ono jest dla wszystkich. Natomiast była rzeźba, sprzętarstwo i tkactwo. O rzeźbie wiedziałem tyle, że to czysta dyscyplina sztuki. Pomyślałem, że spróbuję, mimo że nie miałem nigdy w rękach gliny ani nie próbując strugać fujarki - wspominał artysta.

Czytaj też:

• Ceramiczne ryby, dziki i mamuty. Ponadczasowa sztuka kameralna z PRL-u
• Nie tylko rzeźby... Historyczna Pracownia Artystyczna Wandy Czełkowskiej

Pierwsza rzeźba Antoniego Janusza Pastwy

Zadaniem egzaminacyjnym było wyrzeźbienie czegoś w kawałku gliny. - Nawet nie wiedziałem, co ulepić. Kolega, którego przed chwilą poznałem, zaczął lepić jakiegoś ptaszka. Więc ja zaczynam ściągać. Jednym okiem patrzę i próbuję lepić. Parę minut zostało do zakończenia, a co ulepię skrzydło, to ono odpada. W ostatniej chwili zorientowałem się, że trzeba tam dać jakąś konstrukcję, więc wsadziłem dwa patyki. Ale przyjęli mnie - opowiadał gość Dwójki.

Rzeźbiarz z powołania

Dość szybko jednak okazało się, że praca w przestrzeni trójwymiarowej jest powołaniem Antoniego Janusza Pastwy. - Okazało się, że całkiem mi to zaczyna wychodzić. I ten trzeci wymiar, nobilitujący rzeźbę, bo w końcu jest w przestrzeni - to mnie zaczęło wciągać. Potem akademia, tu już nie było wątpliwości. Trafiłem do bardzo dobrego pedagoga prof. Wnuka, który pewne korytarze na rzeźbę mi otworzył. Zawdzięczam mu to - mówił artysta.

- Mnie fascynuje w rzeźbie to, że bardzo trudno jest znaleźć język wypowiedzi, żebym był rozpoznawalny. Proszę zauważyć, że rzeźb realistycznych są dziesiątki tysięcy. Ale jakby trzeba było zrobić kwerendę, kto mówi swoim językiem, zostałoby naprawdę niewiele. Ja bardzo lubię wszelkie wyzwania, więc to mnie pociąga. Ale także to, że jest to forma trójwymiarowa i ma niezwykle silny wpływ na przestrzeń - opowiadał prof. Antoni Janusz Pastwa.

***

Tytuł audycji: O wszystkim z kulturą

Prowadzenie: Jakub Kukla

Gość: prof. Antoni Janusz Pastwa (rzeźbiarz)

Data emisji: 23.04.2025

Godz. emisji: 19.10

am/kor