- Mauriac może irytować, dlatego że jest zaszeregowany jako pisarz chrześcijański, prawicowy, oczywiście konserwatysta, ktory jest antyradykałem. Ale jeżeli bliżej przyjrzymy się Mauriacowi to zobaczymy, że jego postać jest o wiele bardziej złożona i że nie może być sztywno zaszeregowany w jedną przegródkę. Możemy go okreslić jako chrześcijańskiego demokratę - mówi dr Joanna Żurowska.
Zmarły 40 lat temu 1 września 1970 w Paryżu Francois Mauriac jest zaliczany do największych francuskich pisarzy katolickich XX wieku.
Debiutował w 1909 r. jako poeta, przyciągając uwagę krytyki literackiej, ale zasłynął jako autor prozy psychologicznej. Pisał o konfliktach między ludzką namiętnością a etyką i wiarą, m.in. w powieściach "Pustynia miłości" (1925), "Kłębowisko żmij" (1932), "Faryzeuszka" (1941) i "Jagnię" (1954). W czasie II wojny światowej publikował teksty antyfaszystowskie we francuskim podziemiu – Le cahier noir, pod pseudonimem Forez. Napisał wiele zbiorów szkiców i esejów (m.in. "Bóg i złoty cielec", 1929; biografia "De Gaulle" 1964) oraz dziennik "Pamiętnik życia wewnętrznego" (1959). W 1933 r. został członkiem Akademii Francuskiej, w roku 1952 otrzymał literacką Nagrodę Nobla, a w 1958 Wielki Krzyż Legii Honorowej.
O twórczości Francois Mauriaca opowie dr Joanna Żurowska z Uniwersytetu Warszawskiego.
Zaprasza Ewa Stocka-Kalinowska.
