DCz #566 VII Symfonia Brucknera

- Anton Bruckner za życia był mocno krytykowany, szczególnie w Wiedniu. Dopiero jego VII Symfonia to było dzieło, które przełamało nienajlepszą passę Brucknera - mówił w Dwójce Wojciech Barcikowski.

Przemysław Psikuta i Wojciech Barcikowski

Foto: PR2

Ten nudziarz Bruckner?

Posłuchaj

118:45 2021_06_12 13_00_15_PR2_Duza_czarna.mp3 DCz #566 VII Symfonia Brucknera (Duża czarna/Dwójka)

W #566 odsłonie audycji "Duża Czarna" sięgnęliśmy po muzykę austriackiego neoromantyka Antona Brucknera, przede wszystkim koncentrując się na jego VII Symfonii E-dur, która jako pierwsza przełamała opory wobec muzyki tego kompozytora.

I kiedy dziś spoglądamy na historię fonografii Brucknerowskich dzieł, VII Symfonia to właśnie ten utwór, który był jednym z najczęściej nagrywanych na płyty. - Jeszcze przed wybuchem wojny został nagrany cztery razy, a to spora liczba - podkreślił Wojciech Barcikowski. - To potężne dzieło, jak to u Brucknera, więc siłą rzeczy te płytowe przedsięwzięcia były zakrojone na szeroką skalę.

Wśród zaprezentowanych dzieł znalazło się również Brucknerowskie Te Deum z 1979 roku. - To nagranie z oratoryjnego okresu Kazimierza Korda, z pomocą wspaniałego chóru przygotowanego przez Henryka Wojnarowskiego, z udziałem wspaniałych solistów: Barbary Nieman, Krystyny Szostak-Radkowej, Wiesława Ochmana i Leonarda Mroza, a więc crème de la crème polskiej wokalistyki tamtego okresu - podkreślił historyk i archiwista.

Zobacz zapowiedź:

***

Audycja: Duża czarna (#566)

Prowadził: Przemysław Psikuta 

Gość: Wojciech Barcikowski

Data emisji: 12.06.2021

Godzina emisji: 13.00