Nie żyje Zofia Kucówna. Wybitna aktorka miała 90 lat

Informację o śmierci Zofii Kucówny potwierdził Polskiemu Radiu prezes Związku Artystów Scen Polskich Krzysztof Szuster. Wybitna aktorka, pedagog, autorka książek wspomnieniowych i felietonów była również laureatką Wielkiej Nagrody Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry".

Zofia Kucówna (na ekranie) podczas XXII Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry" 2023

Foto: Cezary Piwowarski / Polskie Radio

Zofia Kucówna ma na swoim koncie kilkanaście ról filmowych, między innymi w "Deszczowym lipcu", "Pestce", "Syzyfowych pracach", a także w serialach "Barwy szczęścia" czy "Dom nad rozlewiskiem". Współpracowała z Teatrem Telewizji oraz z Teatrem Polskiego Radia. Znana również jako wykonawczyni piosenek Agnieszki Osieckiej oraz piosenek z "Kabaretu Starszych Panów". Była wieloletnim pedagogiem w warszawskiej Akademii Teatralnej. 

Urodziła się w 1933 roku w Warszawie, studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Była związana z teatrami w Krakowie, Lublinie i Warszawie. 

 

- To wielka strata dla polskiej kultury - mówi prezes ZASP Krzysztof Szuster. - Jakże ciężko jest mówić, że Zofia Kucówna to już historia polskiego teatru, telewizji, radia, ale i piosenki. Mało kto pamięta, że słynną piosenkę z Kabaretu Starszych Panów Kaziu, zakochaj się wykonywała właśnie, niepowtarzalnie, Zosia Kucówna. 

Krzysztof Szuster podkreśla, że Zofia Kucówna była nie tylko wspaniałą artystką, ale również dobrym człowiekiem. Dużo robiła na rzecz Domu Artystów Weteranów Scen Polskich i - jak mówi szef ZASP - to dzięki niej w latach 70. XX wieku to miejsce rozkwitło i dzięki niej istnieje do dziś. 

Posłuchaj

07:49 Dwójka mościcki 6.04.2024.mp3 Zofię Kucównę wspomina dziennikarz Tomasz Mościcki (Dwójka) 

 

Czytaj także: 

• Nie żyje Zofia Kucówna. Posłuchaj radiowych wspomnień wybitnej aktorki

Zofia Kucówna opowiadała w Programie Drugim Polskiego Radia o rodzinie i wartościach wyniesionych z domu, o dzieciństwie i o przeżyciach w czasie wojny 1939 roku, o życiu w Krakowie, w czasie okupacji i w powojennych latach. Gawędy o liceum plastycznym i szkole aktorskiej, o tym, jak zaczęła się droga Zofii Kucówny do aktorstwa, o pracy na scenach teatrów krakowskich, lubelskich, warszawskich, a także - o młodzieży aktorskiej, o radości płynącej z pracy pedagogicznej i społecznej. Wspomnienia nagrane zostały w 2007 roku. Znajdziesz je w sekcji podcastów Polskiego Radia: 

Zofia Kucówna w 1955 roku ukończyła Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, gdzie studiowała między innymi z Jerzym Grotowskim i Aliną Obidniak. 26 listopada 1955 roku zadebiutowała również w krakowskim Teatrze Młodego Widza w widowisku "Ballady i romanse", według Adama Mickiewicza, w reżyserii Haliny Gallowej.

Była aktorką w Teatrze Młodego Widza w Krakowie (1955–1957) i Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie (1957–1959). Występowała na deskach warszawskich scen: Teatru Powszechnego (1959–1964, 1966–1968), Teatru Ateneum (1964–1965, 1982–1986) i Teatru Narodowego (1968–1982). W latach 1986–2006 była związana z Teatrem Współczesnym w Warszawie. Występowała gościnnie na deskach Filharmonii Narodowej (1971), Teatru Narodowego w Helsinkach (1986), Teatru Dramatycznego (1991), Teatru Ochoty (1995, 2006) oraz Teatru Komedia (2008).

W 1959 roku rozpoczęła współpracę z Teatrem Telewizji, w którym zagrała kilkadziesiąt ról. Pracowała również jako pedagog, wykładała wiersz na Wydziale Aktorskim Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.

Zofia Kucówna wydała kilka poczytnych książek biograficzno-wspomnieniowych: "Zatrzymać czas" (1990), "Zdarzenia potoczne" (1993), "Zapach szminki" (2000), "Szara godzina" (2012) oraz zbiór felietonów "Opowieści moje" (2000). Przez wiele lat angażowała się w działalność Związku Artystów Scen Polskich, zwłaszcza na rzecz Domu Aktora w Skolimowie.

IAR/oprac. rk/pg