Nieoczywiste mariaże jazzu z gitarą akustyczną

Przez lata zagłuszana przez trąbki i saksofony gitara w końc odnalazła swoje miejsce w świecie jazzu. O ciekawych przykładach jej wykorzystania opowiemy w audycji "Czas na jazz".

Lonnie Johnson z zespołem

Foto: Wikipedia/Russell Lee/domena publiczna

Gitara akustyczna nie była najważniejszym, ale na pewno jednym z pierwszych instrumentów, na których nagrywano jazz w początkach XX wieku. Potem, choć królowała w pogranicznych gatunkach jazz manouche i bossa novie, w głównym nurcie była niemal niesłyszalna. I to dosłownie – straciła swą popularność, bo na tle trąbek i saksofonów była po prostu za cicha. Swą przystań odnalazła po jakimś czasie w stylistyce z pogranicza jazzu i muzyki świata oraz – co ciekawsze – w swobodnej improwizacji. Dziś na akustycznej (bądź klasycznej) gra się również krwisty bebop, chociaż… charakter instrumentu nadal kieruje go ku muzyce kameralnej i wyciszonej.

Przykładów jest mnóstwo, my wybraliśmy te najbardziej nieoczywiste. W pierwszej części naszego akustycznego spotkania zabrzmieli m.in. Lonnie Johnson, David Stackenas, Misja Fitzgerald Michel i Derek Bailey.

Do wysłuchania fragmentów audycji "Czas na jazz" zapraszają Tomasz Gregorczyk i Janusz Jabłoński.