Arturo Benedetti Michelangeli – poeta fortepianu

Postać wyjątkowa w plejadzie największych pianistów XX wieku - jest bohaterem "Kanonu Dwójki” w tym tygodniu.

Dla miłośników pianistyki Arturo Benedetti Michelangeli pozostaje ciągle żywym wzorem artysty bezkompromisowego, otoczonego wręcz aurą tajemnicy i mistycyzmu, poetą fortepianu

Foto: CC0 Public Domain / FAQ (pixabay)

Człowiek o wyjątkowej osobowości, pełen ekstrawagancji, które raczej były blichtrem i zewnętrznym pancerzem, kryjącym artystę do szpiku kości prawego i wrażliwego. Przyszedł na świat 5 stycznia 1920 roku w Brescii, zaczynał od nauki gry na skrzypcach, ale jego przeznaczeniem stał się fortepian. Kochał górskie wędrówki i poezję Wergiliusza, fascynowały go technika, samochody i szybka jazda (wziął nawet udział w rajdzie Mille Miglia 1953), ale był także głęboko wierzącym katolikiem, osobistym przyjacielem papieża Pawła VI.

Zdeklarowany perfekcjonista, odwoływał z byle powodu mniej więcej połowę zakontraktowanych koncertów. Złośliwa krytyka wytykała mu to, jak również dość ograniczony repertuar i przypinała łatkę "Grety Garbo koncertowych estrad". Jednak jego pianistyka była zniewalająca i niepowtarzalna. W sztuce poszukiwał głębokiej prawdy. Wszystkie środki wykonawcze (łącznie z przemyślaną i założoną barwą i brzmieniem) zawsze podporządkowywał ostatecznemu efektowi – wydobyciu sensu i znalezieniu przesłania w każdej, nawet najdrobniejszej kompozycji.

W najbliższy piątek, 12 czerwca minie 20 lat od jego śmierci. Dla miłośników pianistyki Benedetti pozostaje ciągle żywym wzorem artysty bezkompromisowego, otoczonego wręcz aurą tajemnicy i mistycyzmu, poetą fortepianu.

Marcin Majchrowski

***

Na "Kanon Dwójki" zapraszamy w dniach 8-12.06 (poniedziałek-piątek) w godzinach 9.00-11.00.   

mm/jp