Tycjan (właściwie Tiziano Vecelli lub Vecellio) urodził się w Pieve di Cadere koło Wenecji w roku 1488 albo 1490. Jako dziesięciolatek został wysłany do Wenecji, by mógł rozwijać zdolności malarskie. Uczył się najpierw u Sebastiana Zuccato, potem u Gentile Belliniego, wreszcie u Giovanniego Belliniego - twórcy tzw. weneckiej szkoły malarskiej.
W jego warsztacie poznał Giorgiona, uznanego już artystę z Wenecji; wczesne dzieła Tycjana ukształtował wpływ właśnie jego stylu. W roku 1510 Tycjan wyjechał do Padwy, a w cztery lata po powrocie, w roku 1516, otrzymał godność państwowego malarza Republiki Weneckiej. Już jako 23-latek otrzymał propozycję pracy dla papieża, nie przyjął jej jednak, woląc nadal tworzyć dla Republiki Weneckiej Od 1533 roku piastował funkcję nadwornego malarza cesarzy Karola V (władcy nie grzeszącego urodą, którego mimo to przedstawiał na portretach jako przystojnego) i jego syna, Filipa II, a w latach 1545 - 1546 pracował w Rzymie dla papieża Pawła III. Zmarł w Wenecji 27 sierpnia roku 1576. Gdy umierał, w mieście szalała zaraza, w związku z czym, nie pozwolono go pochować. Od tej pory jedni uważali jego ciało za zaginione, drudzy - za pogrzebane, wbrew zakazowi, w dzień po śmierci.
Tworzył głównie dzieła o tematyce religijnej i mitologicznej. Znany jest, między innymi, z licznych obrazów przedstawiających boginię Wenus.
***
Pierwsza część gawędy dr Bożeny Fabiani nt. Tycjana - do odsłuchania tu
