Archeologia VR: instalacje wideo z lat 60. i 70.

Wynalezienie i wprowadzenie na rynek przenośnych kamer wideo w latach 60. XX wieku całkowicie zmieniło sztukę. Dziś, w dobie powszechności cyfrowych obrazów, nie zdajemy sobie sprawy z tej rewolucji. 

zdjęcie ilustracyjne

Foto: pixabay/stocksnap

Wielu artystów miało w tamtym czasie utrudniony dostęp do radia i telewizji. Mało kto słyszał o internecie. Artyści postanowili sięgnąć po nowe technologie, żeby eksplorować nowe dziedziny sztuki i dotrzeć do jak największej grupy odbiorców. Pierwsze instalacje były bardzo proste. Kamera rejestrowała zazwyczaj artystów, którzy sporadycznie włączali udział publiczności. Z czasem ta forma stała się równorzędną do innych sztuk plastycznych. - Wideo, jako technika używana przez artystów pojawiło się w II połowie lat 60. XX wieku. Pojawienie się przenośnych kamer wideo zostało bardzo szybko zauważone i zaanektowane przez twórców. Pierwszym z nich był Nam June Paika amerykańsko-koreański artysta - mówi historyk sztuki dr Marika Kuźmicz.

- Wyjątkowość tej technologii polegała na tym, że artyści mogli posługiwać się zjawiskiem transmisji. Coś, co teraz wydaje nam się oczywiste, w latach 70. takie nie było. Transmisja zarezerwowana była dla telewizji, która była medium egalitarnym - wyjaśniała.

Jak VR przyczyniła się do formowania się nowego kanonu w sztuce? Jak szybko sztuki wizualne pojawiły się w Polsce? Jak wyglądały pierwsze prace tworzone z pomocą nowych technologii? Jaką funkcję pełniły i dlaczego stały w opozycji dla tego, co proponowała telewizja? O tym w nagraniu audycji.

***

Tytuł audycji: Stacja Kultura

Prowadzi: Kasia Dydo

Materiał przygotwała: Weronika Puszkar

Data emisji: 26.04.2018

Godzina emisji: 11.15

ac/pj