Autor "Czasu honoru": Polacy interesują się historią

– To opowieść o młodych ludziach, którzy nagle zostali postawieni w ekstremalnej sytuacji. Muszą się w niej odnaleźć, bo nie mają innego wyjścia – mówi Jarosław Sokół.

Wiosną 1941 r. grupa przeszkolonych w Wielkiej Brytanii polskich żołnierzy Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej została zrzucona na teren okupowanej Polski. Nazywano ich Cichociemnymi. Mieli przeprowadzić w rodzinnym kraju szereg akcji dywersyjnych wymierzonych przeciwko okupantowi i prowadzić walkę o niepodległość ojczyzny. Byli młodzi, odważni i wolni. Wolni mimo wojny toczącej się wokół nich. Pięknie żyli i pięknie ginęli. Z godnością. Bronek, Janek, Michał i Władek żyli w czasach, kiedy życie ludzkie było niemal bezwartościowe, a najcenniejszy był honor.

Opowieścią o ich losach jest książka "Czas honoru", której autorem jest Jarosław Sokół, scenarzysta popularnego serialu o tym samym tytule. – W tej historii uderzające jest to, że to jedna z niewielu rzeczy organizowanych na tak szeroką skalę, która się nam powiodła. Cena oczywiście była bardzo wysoka – mówi w Czwórce.

- Zawsze bardzo interesowałem się historią, zwłaszcza II Wojny Światowej – podkreśla autor. O napisaniu książki marzył od dawna. - Czytam i czytałem dużo wspomnień i pamiętników. Robiłem notatki z nadzieją, że kiedyś wszystkie scenariusze uda mi się zepchnąć na bok, pominąć zamówienia i usiąść do pisania książki. Miałem pomysł sagi o kilku Cichociemnych, którzy lądują w okupowanej Warszawie – mówi pisarz.

Jarosław Sokół, fot. W. Kusiński/PR

 

Jaka jest różnica między pisaniem powieści a pisaniem scenariusza serialu? - Przy pisaniu serialu jest cała masa ludzi, którzy człowieka trzymają za rękę i mówią co i jak pisać. Przy pisaniu książki autor jest sam ze sobą i z papierem – tłumaczy Sokół. Mimo, że w książce spotkamy tych samych bohaterów, są to postacie "pogłębione", poznajemy ich przeszłość i motywacje.

Więcej o serialu i książce "Czas honoru", prawdzie historycznej oraz tym, dlaczego możliwe jest, by Piotr Adamczyk już zawsze grał gestapowców, w dźwięku audycji.

pg