Podobnie jak inne posiadłości królewskie Machu Picchu było domem nie tylko dla rodziny władcy i innych elitarnych członków społeczeństwa Inków, ale także dla służących i robotników, z których wielu mieszkało w posiadłości przez cały rok. Szacuje się, że w Machu Picchu żyło jednocześnie nie więcej niż 750 osób. Większość stanowili służący i rzemieślnicy zwani yanacona, będący etnicznymi Inkami, którym dobierano żony - aclla - spośród kobiet sprowadzanych z prowincji. To właśnie pochówki mieszkańców Machu Picchu o tym niskim w stosunku do królewskiego statusie stały się przedmiotem badań grupy naukowców z Tulane University School of Liberal Arts pod przewodnictwem prof. Jasona Nesbitta.
W Machu Picchu mieszkali służący z całego imperium
Badacze porównali DNA 34 osób pochowanych w Machu Picchu z DNA osób z innych miejsc w Imperium Inków, a także niektórych współczesnych genomów z Ameryki Południowej, aby zobaczyć, jak blisko mogą być spokrewnieni.
Wyniki analizy DNA wykazały, że pochowani służący pochodzili z całego Imperium Inków, niektórzy z tak odległych miejsc, jak Amazonia. Niewiele z tych osób miało wspólne DNA, co świadczy o tym, że zostali przywiezieni do Machu Picchu pojedynczo, a nie jako część rodziny lub grupy społecznej. Interpretację taką wzmacnia to, że pochówki osób z różnych części imperium miały podobny charakter, a więc stosowano ceremoniał tutejszy, nie zaś przywieziony w ramach grupy rodzinnej z różnych krańców wielokulturowego państwa.
Jak dowiedli naukowcy, pochodzenie nie determinowało zawieranych przez mieszkańców relacji. Wśród pochowanych w nekropoliach na obrzeżach miasta znaleźli się potomkowie rodziców, którzy pochodzili z różnych części imperium i najpewniej poznali się dopiero w Machu Picchu.
Czytaj także:
Sielskie życie w Machu Picchu
Analiza szczątków przyniosła również wgląd w warunki, w jakich żyli yanacona i ich żony aclla. Jak wskazują badacze, służący wiedli "stosunkowo wygodne życie" i dodają, że "nie byli oni zaangażowani w ciężką pracę rolniczą ani projekty budowlane". Ich szczątki nie noszą śladów urazów mechanicznych, typowych dla ofiar działań wojennych. Co więcej, nie odnotowano też deformacji spowodowanych chorobami wieku dziecięcego lub niedożywieniem.
ScienceAdvances/bm