"Wstydź się" Weroniki Murek to opowieść dystopijna, ale zaskakująco łatwa do wyobrażenia. W odizolowanym od społeczeństwa ośrodku kobiety są przyuczane wstydzić się, tak aby czuły się ze sobą dobrze i żeby inni czuli się dobrze z nimi. Ten proces wymaga od uczestniczek realizacji określonych zadań, a za każde wykroczenie spotyka je kara.
Rok 1933. Trwają rokowania z Niemcami na temat paktu o niestosowaniu przemocy. Tymczasem wśród lasów i bagien Polesia dochodzi do wypadku, który wywołać może dyplomatyczny skandal.
"Inni" to historia rodzeństwa obarczonego opieką nad najmłodszym, niepełnosprawnym umysłowo bratem. Rafał Wojasiński zaprasza nas do świata, w którym bohaterowie dźwigają na sobie pokoleniowe ciężary, w imię dobra innych rezygnują z własnego spełnienia.
Norweski, późnojesienny mrok, pełen deprymującej atmosfery, stanowi tło dla powolnej, pełnej powtórzeń rozmowy o tęsknotach i potrzebach dwojga samotnych ludzi – małżonków w średnim wieku, których miejsce życie stopniowo zaczyna pustoszeć. "Syn" z 1996 roku to jedna z wcześniejszych sztuk Jona Fossego, norweskiego poety, prozaika i dramaturga, laureata Literackiej Nagrody Nobla w 2023 roku.
W Wielki Piątek w pewnym powiatowym mieście ma się odbyć wyjątkowa droga krzyżowa – pasyjne widowisko transmitowane przez ogólnopolską telewizję. Wszystkie osoby zaangażowane w przygotowanie misterium liczą, że coś na nim zyskają.
Słuchowisko "Jezioro Dargin" Wojciecha Chmielewskiego jest adaptacją powieści o tym samym tytule, wydanej w 2021 roku. Bohater, redaktor radiowy, zostaje zwolniony z pracy. Po przedwczesnej śmierci najbliższego przyjaciela postanawia wyjechać na Mazury, by przemyśleć dotychczasowe życie i obecne położenie.
"Mrówki" to jeden z nielicznych niekonwencjonalnych dramatów Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. To też jedna z najmniej znanych sztuk poetki. Napisana przed 1932 rokiem została wystawiona tylko raz, w 1936 roku w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Odniosła duży sukces sceniczny, a prof. Kazimierz Wyka pisał o niej - "Mrówki" w zasadniczej strukturze sztuki stanowią [...] najśmielszy pomysł, na jaki zdobył się kiedykolwiek teatr polski, gdy pamiętać będziemy o tak rzadkim połączeniu swobody poetyckiej z niecierpliwością o losy jednostki".
Do mieszkania niewidomej dziewczyny włamuje się tytułowy intruz. Anka powoli odkrywa, że motywacja równie zdeterminowanego co tajemniczego mężczyzny, wykracza daleko poza zwyczajny rabunek.
Wigilia roku 1939 to nie był czas pełen radości. To właśnie tego dnia w paryskim mieszkaniu Jana Lechonia spotkali się prawie wszyscy skamandryci. Część z nich dotarła do Francji wcześniej, część uciekała mostami w Zaleszczykach i Kutach, z okupowanego kraju.
Michaił Durnienkow, rosyjski dramaturg, napisał swoją sztukę w 2014 roku, bezpośrednio po aneksji Krymu przez Rosję. Tytuł był wtedy dosyć ironiczny i przewrotny. Z tekstu wynika, że wyparcie tematu wojny przez Rosjan powoduje, że zagnieździła się ona w ludziach, w ich codzienności, w ich relacjach i umysłach. Dziś sztuka ma zupełnie inny wymiar.
