Norweski, późnojesienny mrok, pełen deprymującej atmosfery, stanowi tło dla powolnej, pełnej powtórzeń rozmowy o tęsknotach i potrzebach dwojga samotnych ludzi – małżonków w średnim wieku, których miejsce życie stopniowo zaczyna pustoszeć. "Syn" z 1996 roku to jedna z wcześniejszych sztuk Jona Fossego, norweskiego poety, prozaika i dramaturga, laureata Literackiej Nagrody Nobla w 2023 roku.
W Wielki Piątek w pewnym powiatowym mieście ma się odbyć wyjątkowa droga krzyżowa – pasyjne widowisko transmitowane przez ogólnopolską telewizję. Wszystkie osoby zaangażowane w przygotowanie misterium liczą, że coś na nim zyskają.
Słuchowisko "Jezioro Dargin" Wojciecha Chmielewskiego jest adaptacją powieści o tym samym tytule, wydanej w 2021 roku. Bohater, redaktor radiowy, zostaje zwolniony z pracy. Po przedwczesnej śmierci najbliższego przyjaciela postanawia wyjechać na Mazury, by przemyśleć dotychczasowe życie i obecne położenie.
"Mrówki" to jeden z nielicznych niekonwencjonalnych dramatów Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. To też jedna z najmniej znanych sztuk poetki. Napisana przed 1932 rokiem została wystawiona tylko raz, w 1936 roku w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Odniosła duży sukces sceniczny, a prof. Kazimierz Wyka pisał o niej - "Mrówki" w zasadniczej strukturze sztuki stanowią [...] najśmielszy pomysł, na jaki zdobył się kiedykolwiek teatr polski, gdy pamiętać będziemy o tak rzadkim połączeniu swobody poetyckiej z niecierpliwością o losy jednostki".
Do mieszkania niewidomej dziewczyny włamuje się tytułowy intruz. Anka powoli odkrywa, że motywacja równie zdeterminowanego co tajemniczego mężczyzny, wykracza daleko poza zwyczajny rabunek.
Wigilia roku 1939 to nie był czas pełen radości. To właśnie tego dnia w paryskim mieszkaniu Jana Lechonia spotkali się prawie wszyscy skamandryci. Część z nich dotarła do Francji wcześniej, część uciekała mostami w Zaleszczykach i Kutach, z okupowanego kraju.
Michaił Durnienkow, rosyjski dramaturg, napisał swoją sztukę w 2014 roku, bezpośrednio po aneksji Krymu przez Rosję. Tytuł był wtedy dosyć ironiczny i przewrotny. Z tekstu wynika, że wyparcie tematu wojny przez Rosjan powoduje, że zagnieździła się ona w ludziach, w ich codzienności, w ich relacjach i umysłach. Dziś sztuka ma zupełnie inny wymiar.
"Nerka" to błyskotliwa komedia, która wnika w najgłębsze zakamarki ludzkich relacji. Katarzyna, potrzebująca przeszczepu nerki, stawia swojego męża Arnolda przed trudnym pytaniem: czy zechce ofiarować jej swój organ, narażając swoje własne zdrowie? Jak daleko sięga jego miłość? W tle para ich przyjaciół" Hans i Diana wplątują się w sieć kłamstw, zdrad i moralnych dylematów.
"Sowa, córka piekarza" to opowieść o sile narracji, o tym, że jeśli nie można czegoś przeżyć, doświadczyć naprawdę, to być może trzeba to wytworzyć – zainscenizować. Może uciekający przed nudą umysł i przepełnione lękiem serce nie rozpoznają różnicy? To także opowieść o nieumiejętności kochania. Bo wszyscy bohaterowie tej historii nie potrafią kochać.
Główna bohaterka to kobieta, która mieszka na poddaszu domu gdzieś na prowincji. Rzadko odwiedza swoją najbliższą rodzinę, która mieszka w tym samym domu na parterze. Zdaje się, że nie ma porozumienia pomiędzy mieszkańcami parteru a Grażynką z poddasza.
