Co jadły mumie?

Badania inkaskich mumii ze stanowiska w Tupac Amaru zdradzają, jak odżywiali się członkowie dawnych społeczności.

Badania inkaskich mumii ze stanowiska w Tupac Amaru zdradzają, jak odżywiali się członkowie dawnych społeczności.

Badacze z Uniwersytetu w Trent pod przewodnictwem profesor Joscelyn Williams przeanalizowali tkanki pobrane od mumii odkrytych na peruwiańskim stanowisku Tupac Amaru. Nazwa znajdującego się na przedmieściach Limy stanowiska wzięła się od nazwy dzielnicy, w której ją odkryto, a nazwa dzielnicy z kolei – od noszącego to imię przywódcy antyhiszpańskiego powstania, jakie wybuchło w Peru w XVIII wieku.

Na cmentarzysku w Tupac Amaru, zwanym przez archeologów Puruchuco-Huaquerones, odkryto w 1999 roku ogromny zespół grobów, w którym znaleziono tysiące mumii i zabytków. Archeolodzy szacują, że może tam znajdować się nawet 10 000 pochówków. Z powodu suchości klimatu na nadmorskiej pustyni w tej okolicy mające ponad 500 lat mumie zachowały się znakomicie – wiele z nich wciąż posiada skórę, włosy, paznokcie czy rzęsy. Na niektórych widoczne są jeszcze tatuaże!

Profesor Williams pobrała próbki różnych tkanek. Badaniom poddano kości, włosy, paznokcie i tkanki mięśniowe, aby poznać, jakie chemiczne ślady pozostawiła w nich dieta Inków. „Kości rozwijają się bardzo powoli, są zatem zapisem ostatnich 15 lat życia. Natomiast włosy, które rosną szybko, stanowią świadectwo diety z kilku tygodni przed śmiercią” – tłumaczy badaczka. Porównując dane otrzymane z analizy wszystkich próbek, naukowcy mogli ustalić, czy i jak różniła się standardowa dieta Inków od tej, której znalezieni przez archeologów zmarli przestrzegali tuż przed śmiercią. Mogli także dowiedzieć się, co w ogóle jadali Inkowie i jak to pożywienie wpływało na stan zdrowia całej społeczności.

Badania izotopowe wykazały, że dieta zmieniała się w zależności od pory roku. Latem Indianie żywili się głównie kukurydzą, a zimą dominowały bulwy (na przykład ziemniaki). Ustalenia te były o tyle zaskakujące, że Inkowie słynęli ze swoich umiejętności dostarczania różnorodnego pożywienia ludom, które wchodziły w skład imperium, a także przechowywania jedzenia dostępnego tylko sezonowo. Okazało się, że ludzie w dolinie, w której leży Tupac Amaru, żywili się głównie tym, co sami wyprodukowali – nie byli zatem zaopatrywani ze spichlerzy imperium.

W związku z tym, że dieta mieszkańców dawnych okolic Limy nie była zróżnicowana i zależała od urodzaju lub klęsk żywiołowych, dobry stan zdrowia mieszkańców okolicy nie był zagwarantowany. Co ciekawe, okazało się także, że więcej ludzi umierało tu latem. „To niespodziewany wynik, ponieważ zwykle śmiertelność jest większa w czasie zimy, kiedy po prostu warunki życia są trudniejsze i istnieje większe ryzyko choroby dróg oddechowych” – mówi prof. Williams. – „Prawdopodobnie w lecie wybór pożywienia był mniejszy, przez co ludzie byli mniej odporni na choroby” – wyjaśnia badaczka.

Badania Uniwersytetu w Trent po raz kolejny udowadniają, jak wiele archeologia zawdzięcza współpracy z innymi naukami. Z odnalezionych przez nas zabytków i szczątków możemy wydobyć coraz więcej szczegółowych informacji, a dzięki temu – coraz lepiej rozumieć, jak wyglądało życie w dawnych wiekach.

Eugeniusz Wiśniewski

Na podstawie: durhamregion.com