Szczodrobliwość jest wrodzona

Hojność jest cechą wrodzoną – dowodzą naukowcy.

Szczodrobliwi ludzie wcale nie staczają wewnętrznych walk ze swoim skąpstwem. Hojność jest cechą wrodzoną – dowodzą naukowcy.

Za potrzebę obdarowywania innych i dzielenia się tym, co mamy, odpowiada ten sam ośrodek w mózgu, który kontroluje emocje i intuicję. W zależności od nastawienia do innych neuropsycholodzy dzielą ludzi na „prosocjalnych” (a zatem tych, którzy lubią się dzielić) i „indywidualistów” (dzielących się niechętnie i dążących do własnego zysku).

Według dotychczasowych teorii, różnica pomiędzy tymi dwiema grupami ludzi sprowadza się do tego, jak skutecznie zwalczają one samolubne tendencje przy pomocy kory przedczołowej. Masahiko Haruno z Uniwersytetu Tamagawa w Tokio uważa jednak, że niektóre osoby mogą mieć po prostu wrodzoną awersję do nierówności. Haruno i jego kolega, Christopher Frith z University College w Londynie, przeskanowali przy pomocy tomografii komputerowej MRI mózgi 25 „prosocjalnych” osób i 14 „indywidualistów”. Wcześniej zaklasyfikowali ich do tych grup przy pomocy standardowych testów behawioralnych. Zgodnie z oczekiwaniami badaczy, grupa „prosocjalna” wolała równy podział środków pieniężnych, natomiast „indywidualiści” byli bardziej zadowoleni, kiedy wynik podziału środków był korzystny dla nich.

Większym zaskoczeniem dla naukowców był fakt, że jedynym rejonem mózgu, który brał udział w „aktach szczodrobliwości”, było jądro migdałowate. Kiedy podział pieniędzy był „nie fair”, ten fragment mózgu powiększał się znacząco u osób „prosocjalnych”, ale nie u „indywidualistów”.

Jądro migdałowate reaguje bezwarunkowo, bez udziału świadomości. Właśnie dlatego fakt, że reaguje na sposób podziału dóbr, sugeruje, że szczodrobliwość nie jest cechą występującą u ludzi w tym samym stopniu. Co więcej, MRI nie wykryło w żadnym przypadku reakcji kory przedczołowej, co świadczy, że w nikt z badanych nie przechodził żadnych mąk wewnętrznych.

Aby potwierdzić wyniki badań, naukowcy przeprowadzili dodatkowy test, dając uczestnikom do rozwiązania test pamięciowy w chwili, kiedy mieli oni oszacować podział pieniędzy. „Prosocjalne” mózgi nadal reagowały na niesprawiedliwe podziały, nawet wówczas, kiedy ich świadome „ja” zaangażowane było w rozwiązywanie łamigłówek.

To nie jedyne badania tego typu. Carolyn Declerck, neuroekonomistka z Uniwersytetu w Antwerpii uważa, że wyniki japońsko-brytyjskiego zespołu doskonale pasują do jej własnych. Także jej zdaniem osoby „prosocjalne” wydają się działać według jakichś automatycznych mechanizmów.

Teraz badacze muszą sprawdzić, skąd bierze się aktywność jądra migdałowatego. Z pewnością wpływa na nią genetyka, ale i środowisko, w którym się ktoś wychował – a zatem wychowanie i interakcje z okresu dzieciństwa. Nie od dzisiaj wiadomo, że częściej niż jedynacy dzielić wolą się osoby wychowane z licznym rodzeństwem.

(ew)