Dywan utkany ze skojarzeń

Zagadkowość jest naszym chlebem powszednim – podkreśla poeta Adam Wiedemann.

– "Dywan" jest tkany z różnych skojarzeń. To wehikuł latający, którego działania nigdy nie zdołamy zrozumieć. Takie też są moje wiersze – zdradza poeta Adam Wiedemann. Szafarz erudycyjnych skojarzeń, sfinks, specjalista od śmiercionośnych zagadek promował w "Kontrkulturze" swój najnowszy zbiór wierszy.

– Najważniejsza jest sama materia życia. Trzeba ją czuć. Jeżeli ona będzie przerobiona  przez ogólnie panujące komunały, wtedy nic z niej nie mamy – podkreśla gość Magdaleny Kasperowicz. Poeta neguje słowo "codzienność". – Czegoś takiego nie ma. Wystarczy powiedzieć sobie, że każdy dzień jest innym, nowym dniem, aby codzienność straciła kontekst rzeczywistości – tłumaczy. – Co znaczy opisać rzeczywistość? Uprościć ją, skoncentrować do tabletki?  Żywię przekonanie, że to zagadkowość jest naszym chlebem powszednim. Staram się sięgać głębiej. Nienazywalne  łatwiej ubrać w słowa niż rzeczywistość samą w sobie – zapewnia Wiedemann.

Nienazywalne w sposób szczególny objawia się w miłości. – Wiersze miłosne piszę od niedawna. Wynika to pewnie z tego, że z wiekiem człowiek robi się sentymentalny. Zaczyna bać się o siebie, bać się, że nie przeżyje niczego większego, piękniejszego. Nabiera przekonania, że trzeba chwycić to, co się ma – tłumaczy autor "Dywanu".

Zapytany, jak "wypłynąć poetycko", jak zaistnieć jako poeta, gość "Kontrkultury" radzi, by z jednej strony pracować nad poetyckim warsztatem, a z drugiej "nie starać się za bardzo".  Podkreśla, że poetą jest się przez cały czas, a nie jedynie nim "bywa". – Niedocenienie dobrze robi poecie. Zmusza go to, do podjęcia wysiłku, żeby pokazać, że tworzy coś dobrego – zauważa.

Adam Wiedemann urodził się w 1967 roku. Wydał 10 zbiorów wierszy. Najnowszy, zatytułowany "Dywan", ukazał się w tym roku nakładem Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu.

Posłuchaj rozmowy z Adamem Wiedemannem w "Kontrkulturze".

 

Am