Chirurg społeczeństwa

Warszawa może czuć się wyróżniona. Po raz pierwszy w Polsce a także Europie Wschodniej w stołecznej Zachęcie oglądać można prace Paula McCarthy’ego i Benjamina Weissmana. Rysunki prezentowane na wystawie są wynikiem nieformalnej pracy duetu. Większość z nich powstała w atmosferze luźnych spotkań, rozmów, zasiadania przy stole.

 

Paul McCarthy uważany jest za jednego z najbardziej znanych artystów performans, wideo i filmu. W sposób niezwykle stanowczy ośmiesza ikony popkultury: Hollywood, Disneya, gwiazdy kina. Język, którym się posługuje, nie jest pozbawiony gorzkiej ironii, groteski. W wielu momentach staje się zbyt drastyczny, dlatego każda kolejna wystawa prac artysty stanowi źródło wielu polemicznych dyskusji. Prace jego towarzysza Benjamina Weissmana nigdy nie spotkały się z takim odzewem ze strony krytyki, jak prace Paula McCarthy’ego (mimo tego, że doczekał się kilku indywidualnych wystaw rysunków, malarstwa i rzeźb). Dużo zmieniło się gdy w 1997 roku drogi artystyczne obu performerów zeszły się. Zdecydowali się na współpracę. Tak narodził się cykl  „Seanse robótek ręcznych” zainicjowany pracą  1/2 Boy. Prace powstawały w dość luźnej atmosferze, zazwyczaj wspólnego biesiadowania przy stole (takie spotkania organizowali dość często). Zasiadali wtedy wspólnie nad białą kartką, bez żadnego planu, wcześniejszych ustaleń. Pozwalali sobie na spontaniczność. Jeden zaczynał, drugi kontynuował. I tak do momentu kiedy obaj uznawali, że praca jest skończona. Jak sami napisali w krótkiej notatce do wystawy „Chodziło nam o wyzwolenie strumienia świadomości wolnej ekspresji”. Dla duetu zdają się nie istnieć żadne tematy tabu. Regularnie powracają treści seksualne i skatologiczne. Wiele prac prowokuje, sprawia wrażenie drastycznych czy obscenicznych. Nie dziwi to, skoro sami napisali, że działały na nich takie impulsy jak: gówniane życie, gałązka śmierci, to, co wstrętne, seks w stylu rodzinnym, zniekształcenia, brzydota, zapożyczone wnętrzności, gorące kąpiele w świetle księżyca itp. Lista jest długa.

Paul McCarthy (źr. Materiały promocyjne)

Jak powiedziała Polskiemu Radiu Karin Seinsoth z galerii Hauser&Wirth prace Paula McCarthy’ego pokazywane były w wielu zakątkach świata. Często wzbudzały emocjonalne reakcje. „Myślę, że to jest dobre, bo prowokuje widzów do myślenia”-powiedziała.

Julia Leopold, kurator wystawy dodała, że: „Jest to sztuka bardzo radykalna, drastyczna, mocno oddziałująca na widza, podejmująca wątki, o których zazwyczaj się nie mówi. Paul McCarthy to wszystko wywleka na wierzch i pokazuje. Krytycy nazywają go anatomem czy chirurgiem społeczeństwa, który w bezwzględny sposób analizuje traumy, obsesje i winy społeczeństwa"- dodała kurator.

 

W ramach wystawy w sali kinowej Zachęty zaprezentowane zostaną także wybrane filmy Paula McCarthy’ego. Film jest obecnie jedną z najważniejszych dziedzin jego twórczości. „Moje zainteresowanie filmem i wideo zaczęło się w latach 60. W dużej części film, wideo i performans były ściśle powiązane. Zawsze byłem zainteresowany obecnością kamery” – powiedział artysta w wywiadzie z Benjaminem Weissmanem. 23 lutego 2009 o godzinie 18 będzie można zobaczyć film „Black and White Tapes II” oraz film „Rocky”. 2 marca o godzinie 18 odbędzie się projekcja „Heidi”, 9 marca o godzinie 18 będzie można zobaczyć „Painter” oraz „WGG Test”.  

 

 

Wystawie towarzyszy autorski katalog zaprojektowany przez Paula McCarthy’ego i Louise Sun w angielsko-włosko-polskiej wersji językowej, wydany przez Galleria Civica di Arte Contemporanea w Trydencie i Zachętę Narodową Galerię Sztuki w Warszawie.

Wystawę „Seanse robótek ręcznych"  oglądać można do 25 marca 2009 roku w stołecznej Zachęcie.  

(mz)