„Bajka dla dorosłych"- WYGRAJ BILET

„Pantaleon i wizytantki”, to jedna z tych powieści Mario Vargasa Llosy, która cieszyła się rozgłosem i powodzeniem w latach 70. - w okresie boomu latynoamerykańskiej literatury w Polsce. Paweł Aigner zdecydował się odkryć na nowo tekst peruwiańskiego pisarza. Prapremiera spektaklu odbyła się w warszawskim Teatrze Studio. Na naszych czytelników czekają podwójne zaproszenia.

Pantaleon i wizytantki" jest jedną z najgłośniejszych powieści Mario Vargasa Llosy. Gdy tylko ukazała się na rynku wydawniczym (pierwsze wydanie w 1973 roku w Hiszpanii), wzbudziła duże zainteresowanie. Powieść doczekała się wielu ekranizacji.

Teatralna realizacja okazała się o wiele trudniejsza. Przed Pawłem Aignerem pięciu reżyserów podejmowało się próby przeniesienia powieści Llosy na scenę. Niestety, nigdy nie doszło do premiery. Nie dziwi mnie to - przyznaje Paweł Aigner, reżyser spektaklu. Już od dawna myślałem o przeniesieniu tej powieści do teatru. Nie znajdowałem odpowiedniego języka. Tekst jest wielowątkowy, występuje w nim wielu bohaterów. Przez długi czas nie wiedziałem, na co położyć najmocniejszy akcent. Tekst nie dawał mi jednak spokoju. Świat w nim jest znakomicie zorganizowany, a mnie to najbardziej interesuje w teatrze. Nie tworzenie opowieści o ludziach, ale tworzenie przestrzeni w której dzieją się ich sprawy. Myślę, że to jest taka bajka dla dorosłych. 
 

A o czym prawi powieść? Akcja powieści rozgrywa się w latach 50. XX wieku w Peru. Świeżo upieczony kapitan intendentury Pantaleon Pantoja, otrzymuje misję utworzenia specjalnego oddziału Służby Wizytantek (czyli, nazywając rzeczy po imieniu, panienek lekkich obyczajów) do obsługi garnizonów w Amazonii, gdzie szerzy się fala gwałtów, których dopuszczają się znudzeni żołnierze Sił Lądowych. Znany z sumienności i oddania służbie kapitan Pantaleon wyjeżdża z żoną Pochitą i matką do wyznaczonego miejsca. Od początku sumiennie wypełnia wyznaczone mu obowiązki. Wkrótce losy bohaterów powieści bardzo się komplikują. To wszystko i dalszą część historii sumiennego Pantaleonka zobaczymy na scenie Teatru Studio.

W roli Pantaleona - Andrzej Konopka. Towarzyszą mu: Maria Maj, Lena Frankiewicz, Izabela Szela, Paulina Kinaszewska, Aleksander Bednarz.  W Teatrze Studio wystapuje również zespół instrumentów dętych Trumpestra.

Fragment spektaklu i rozmowy z twórcami.

KONKURS

Dla naszych słuchaczy przygotowaliśmy podwójne zaproszenia na spektakle w dniu 14 i 16 grudnia.

Pytanie konkursowe brzmi: Jaki tytuł nosi najnowsza powieść Mario Vargasa Llosy, która ukazała się na polskim rynku wydawniczym?

Prawidłowe odpowiedzi należy przesyłać na adres:  [e-mail]

W tytule wiadomości należy podać tytuł spektaklu, w treści odpowiedź, imię i nazwisko oraz wybrany termin spektaklu. Ze zwycięzcami konkursu skontaktujemy się drogą mailową.

Paweł Aigner - rocznik 1968; aktor, reżyser, w latach 1993-2004 związany z Białostockim Teatrem Lalek. Za role w spektaklach swej macierzystej sceny otrzymał wiele nagród (m.in. za tytułowego Guliwera w sztuce J. Swifta, Zerzabellę w Paradach J. Potockiego). Grał też w spektaklach żywego planu - m. in. Filipa w Iwonie, księżniczce Burgunda W. Gombrowicza, Aleksieja w Merylin Mongoł N. Kolady - obie pod reżyserskim okiem W. Śmigasiewicza. Reżyserią zajął się pracując nad inscenizacją Kandyda czyli optymizmu wg Voltaire'a (w toruńskim Baju Pomorskim, w Teatrze Lalki, Maski i Aktora Groteska w Krakowie, w stołecznym Teatrze Rampa). W Teatrze Montownia zrealizował w 2004 Smutną królewnę M. Walczaka, w Teatrze im. A. Węgierki w Białymstoku wyreżyserował Trzecie imię kota T.S. Eliota. W Teatrze Rampa podpisał się pod inscenizacją, reżyserią i scenariuszem spektaklu Brat naszego Boga K. Wojtyły, a za realizację Zielonego wędrowca L. Bierdiajewskiej w Teatrze Lalek Banialuka w Bielsku Białej zebrał w 2006 kilka prestiżowych nagród. W Teatrze Montownia w Warszawie wyreżyserował Wojnę na trzecim piętrze P. Kohouta.