Jacek Kuroń (1934-2004), członek KOR. Historyk. Dwukrotnie (1953 i 1964) usuwany z PZPR. Założyciel tzw. "walterowców" w Organizacji Harcerskiej ZMP, a następnie w reaktywowanym ZHP. Usunięty z pracy w Głównej Kwaterze Harcerskiej za krytyczne opinie o ustroju PRL. Współautor (wraz z Karolem Modzelewskim) "Listu Otwartego do członków PZPR", w którym opisuje konflikt między klasą robotniczą a centralną biurokracją oraz przedstawia wizję ustrojową, której istotą byłyby rządy rad robotniczych. W następnych latach weryfikuje swoje przekonania, usiłując pogodzić wartości lewicowe z etycznym przesłaniem chrześcijaństwa. Zakładając KOR jest już po dwóch procesach politycznych i sześciu latach więzienia (w sumie w więzieniach PRL spędza ponad 9 lat). W jego mieszkaniu działa "skrzynka kontaktowa" – spływają tam wszelkie dane o represjach. Doradca "Solidarności", jeden z najostrzej atakowanych przez komunistyczną propagandę – władze przez wiele tygodni nie chcą się zgodzić na jego udział przy Okrągłym Stole. Po 1989 roku poseł, minister pracy w rządach Tadeusza Mazowieckiego i Hanny Suchockiej, członek Unii Demokratycznej i Unii Wolności. Autor autobiograficznych książek, m.in. "Wiara i wina" i "Gwiezdny czas". W 1998 odznaczony Orderem Orła Białego.
(Biogram za "Tygodnikiem Powszechnym". Powstał na podstawie wydanego przez Ośrodek KARTA słownika biograficznego "Opozycja w PRL", "Leksykonu Opozycji Politycznej 1976–1989" Dariusza Cecudy, książki Jana Józefa Lipskiego "KOR" - i nieocenionej pomocy prof. Andrzeja Friszke).
Jacka Kuronia w 35. rocznicę KOR wspomina Adam Michnik (w jego imieniu czyta Joanna Szczęsna).
