Adam Michnik (ur. 1946), członek KOR. Historyk, publicysta. W wieku 11 lat wstępuje do "walterowców", w szkole średniej zakłada Klub Poszukiwaczy Sprzeczności, wkrótce rozwiązany przez władze. Uczestniczy także w spotkaniach Klubu Krzywego Koła. Za kolportaż "Listu Otwartego..." Kuronia i Modzelewskiego trafia na 2 miesiące do aresztu. Wyrzucony ze studiów na UW, zwołany w jego obronie wiec daje początek Wydarzeniom Marcowym. Skazany na 3 lata więzienia (w sumie w więzieniach PRL spędza 6 lat – w celi powstaje większość jego artykułów i książek). Po wyjściu pracuje jako spawacz w Zakładach im. Róży Luksemburg, później jest sekretarzem Antoniego Słonimskiego. W 1976 podróżuje po Europie Zachodniej, zdobywając polityczne wsparcie dla polskiej opozycji. W 1977 publikuje książkę "Kościół, lewica, dialog", analizując wzajemne uprzedzenia niekomunistycznej lewicy i ludzi Kościoła, wzywając obie strony do utworzenia antytotalitarnego sojuszu (wydaje także "Z dziejów honoru w Polsce", "Szanse polskiej demokracji", "Takie czasy. Rzecz o kompromisie" oraz "Polskie pytania"). Jeden z najgwałtowniej atakowanych przez komunistyczną propagandę doradców "Solidarności" i Lecha Wałęsy. W kwietniu 1984, w słynnym liście do gen. Kiszczaka, odrzuca ofertę uwolnienia w zamian za wyrzeczenie się działalności politycznej lub emigrację. Po 1989 poseł OKP, jeden z autorów koncepcji powołania rządu z solidarnościowym premierem na czele. Od maja 1989 – redaktor naczelny "Gazety Wyborczej". W 2010 odznaczony Orderem Orła Białego.
(Biogram za "Tygodnikiem Powszechnym". Powstał na podstawie wydanego przez Ośrodek KARTA słownika biograficznego "Opozycja w PRL", "Leksykonu Opozycji Politycznej 1976–1989" Dariusza Cecudy, książki Jana Józefa Lipskiego "KOR" - i nieocenionej pomocy prof. Andrzeja Friszke).
