Antoni Pajdak (1894–1988), członek-założyciel KOR. Adwokat i doktor praw. Od 1912 należy do Związku Walki Czynnej, później legionista i członek POW. Działacz PPS, obrońca w procesach socjalistów i komunistów w okresie międzywojennym. Od 1943 drugi zastępca delegata Rządu RP na Kraj, w latach 1944-45 członek czteroosobowej Krajowej Rady Ministrów. Jako jeden z szesnastu przywódców Polski Podziemnej aresztowany przez NKWD, przewieziony do Moskwy i skazany na 5 lat więzienia. Do kraju wraca dopiero w 1955, w latach 1956-68 pracuje jako radca prawny w Instytucie Wydawniczym PAX. Wraz z innym seniorem KOR Wacławem Zawadzkim jeździ jako obserwator na rozprawy do Radomia. W marcu 1981 dotkliwie pobity przez "nieznanych sprawców". W grudniu 1986 apeluje do Michaiła Gorbaczowa o sprowadzenie z ZSRR prochów skazanych w "Procesie szesnastu". We wrześniu 2006 pośmiertnie ozdnaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
(Biogram za "Tygodnikiem Powszechnym. Powstał na podstawie wydanego przez Ośrodek KARTA słownika biograficznego "Opozycja w PRL", "Leksykonu Opozycji Politycznej 1976–1989" Dariusza Cecudy, książki Jana Józefa Lipskiego "KOR" - i nieocenionej pomocy prof. Andrzeja Friszke).
Antoniego Pajdaka w 35. rocznicę powstania KOR wspomina Konrad Bieliński.
