"Wiosna i wino" Kazimierz Wierzyński

Tomik Kazimierza Wierzyńskiego "Wiosna i wino" stał się manifestem nowego pokolenia, które symbolizowało odrodzoną Polskę.

"Wiosna i wino" Kazimierz Wierzyński

Foto: materiały promocyjne

W dniach, kiedy Polska odzyskała niepodległość, jesienią roku 1918, kawiarnia "Pod Pikadorem" była w Warszawie największą sensacją towarzyską i kulturalną. A jej twórcy, 20-letni poeci nazwani później skamandrytami, w ciągu kilku tygodni stali się autentycznymi gwiazdami. Mimo że większość była jeszcze przed debiutem. Manifestem nowego pokolenia, które symbolizowało odrodzoną Polskę, stał się tomik Kazimierza Wierzyńskiego "Wiosna i wino". Wiersze pełne młodzieńczej energii, dowcipu, namiętności, skoncentrowane na przeżyciu lirycznym podbiły serca czytelników. W jakimś sensie ich tonacja kontrastowała z życiowym doświadczeniem autora, który w wieku 25 lat był już wojennym weteranem po kilkuletnim pobycie w obozie jenieckim. A mimo to wołał z entuzjazmem "Wiosna i wino: dwie wargi, co swymi/ Pocałunkami mieszają sny w głowie/, Że się zawraca do góry i dymi!/ O, przyjaciele! Piję wasze zdrowie!"