Historia

Wilhelm II Hohenzollern – ostatni cesarz Niemiec

Ostatnia aktualizacja: 15.06.2015 06:00
– My, Hohenzollernowie bierzemy naszą władzę od Boga i mamy wynikające z tego obowiązki wobec niego. Natchniony tym przekonaniem, jestem zdecydowany sprawować władzę – mówił po uroczystości koronacyjnej Wilhelm II Hohenzollern.
Audio
  • – Człowiek niepoważny, niedojrzały emocjonalnie, nienadający się do cesarskiej funkcji – o Wilhelmie II Hohenzollernie mówi historyk prof. Marian Wojciechowski, audycji Sławomira Szofa z cyklu "Postacie XX wieku". (PR, 21.01.1996)
Cesarz Wilhelm II Hohenzollern, aut. Oscar Tellgmann (1933), źr. Bundesarchiv, WikipediaCreativeCommons
Cesarz Wilhelm II Hohenzollern, aut. Oscar Tellgmann (1933), źr. Bundesarchiv, Wikipedia/CreativeCommons

Wilhelm II Hohenzollern ostatnim cesarzem Niemiec i królem Prus został 15 czerwca 1888.

Chłodne wychowanie

Wilhelm II urodził się 27 stycznia 1859 w Poczdamie jako Friedrich Wilhelm Albert Victor, książę Prus. Matka Wilhelma II, Wiktoria, była najstarszą córką królowej Wielkiej Brytanii o tym samym imieniu. Nie poświęcała synowi za wiele uwagi. Przyszły cesarz Niemiec większość czasu spędzał na nauce. W 1877 roku rozpoczął służbę wojskową i brał udział w ćwiczeniach armii pruskiej. Następnie studiował prawo i nauki polityczne w Bonn.

Cesarz

Na zdjęciu: Cesarz Wilhelm II Hohenzollern, Frankfurt (1902 rok), źr. Imperial War Museum, Wikipedia/dp

Zapomnieć o Bismarcku

20 marca 1890 młody 29-letni cesarz zmusił do dymisji  żelaznego kanclerza - Otto von Bismarcka. – Dziś wiadomo, że Wilhelm II nie znosił wokół siebie osobowości silniejszych i bardziej doświadczonych – podkreślał historyk prof. Marian Wojciechowski w audycji Sławomira Szofa w 1996 roku.

W sierpniu 1914 roku Wilhelm II Hohenzollern mówił: Wiedzcie moi poddani, że poprowadzę Was ku świetlanej przyszłości, ale pod jednym warunkiem: że będziecie wierni tronowi i ołtarzowi. Jeśli będzie stawał w opozycji do mnie – wyślę do diabła ten na wpół zwariowany Reichstag. Dla mnie każdy socjaldemokrata równa się wrogowi Rzeszy i Ojczyzny.
Podobno słowa te, stary już Otto von Bismarck skomentował krótko: Brak miary.

– To nie była tego rodzaju osobowość, że narzucała swoje myślenie innym – stwierdził prof. Wojciechowski. – Wilhelm II miał przede wszystkim autorytet cesarza z bożego nadania. Natomiast wiemy, że ludzie zdawali sobie sprawę z tego, że był emocjonalnie niedojrzały.

Dążenie do wojny

Hohenzollern położył wielki nacisk na zmianę podejścia w polityce międzynarodowej. Zakończył sojusz z Rosją i wszedł w konflikt z Francją. Zaczął budować wielką flotę niemiecką i wszedł w spór z Anglią, co było bez wątpienia jego wkładem w genezę I wojny światowej. Wilhelm II po zamachu na arcyksięcia Franciszka Ferdynanda zapewnił Austrię o pełnym poparciu w razie wojny. Ciężko go jednak obciążać winą za wybuch I wojny światowej.
– Brak absolutystycznej osobowości pokazał się właśnie w czasie wojny – mówił prof. Marian Wojciechowski. – Można mówić o Wilhelmie jako o cesarzu stojącym w cieniu, rządził kto inny – armia.

Upadek cesarza

Armia pchała go do wojny, ale i powoli pozbawiała władzy. Właściwie od 1915 roku już nie miał realnego wpływu na politykę. 9 listopada 1918 cesarz abdykował, dzień później przeniósł się ze swojej kwatery wojskowej w belgijskim Spa do Holandii, która udzieliła mu azylu. 28 listopada 1918 już w Holandii oficjalnie oddał władzę. – Różni byli cesarze, lepsi i gorsi – zaznaczał w audycji prof. Wojciechowski. – Ten należy na pewno do tego gorszego gatunku. Człowiek niepoważny, niedojrzały emocjonalnie, nienadający się do cesarskiej funkcji na pewno.

Posłuchaj, jakim władcą był ostatni cesarz Niemiec – Wilhelm II Hohenzollern.

mb

Czytaj także

Willy Brandt - polityk z krwi i kości

Ostatnia aktualizacja: 21.10.2022 05:30
Życie i kariera polityczna kanclerza Niemiec i laureata Pokojowej Nagrody Nobla, Willy'ego Brandta obfitowały w wiele dramatycznych momentów.
rozwiń zwiń
Czytaj także

Georges Clemenceau zwany "starym tygrysem"

Ostatnia aktualizacja: 24.11.2022 05:35
Dandys paryski, uwodziciel kobiet, znakomity jeździec i strzelec, przyjaciel artystów. Taki był Georges Clemenceau, premier Francji. Dzisiaj mija 93. rocznica jego śmierci.
rozwiń zwiń
Czytaj także

Plan Dawesa

Ostatnia aktualizacja: 09.04.2014 06:00
90 lat temu Międzynarodowa Komisja Reparacyjna, realizując postanowienia Traktatu Wersalskiego, przedstawiła dokument w sprawie rozłożenia odszkodowań wojennych nałożonych na Niemcy po I wojnie światowej.
rozwiń zwiń