Muzeum Historii Naturalnej w Londynie. Zaczęło się od kolekcji lekarza

18 kwietnia 1881 roku w Londynie otworzono Muzeum Historii Naturalnej, które do dziś jest jednym z najbardziej znanych muzeów na świecie i stanowi ważną atrakcję turystyczną stolicy Wielkiej Brytanii. Kolekcja londyńskiego muzeum liczy ponad 70 milionów eksponatów. Jej początków można dopatrywać się w kolekcji zgromadzonej przez Hansa Sloane'a.

Wnętrze gmachu Muzeum Historii Naturalnej w Londynie

Foto: Shutterstock

Gmach muzeum Historii Naturalnej jest jednym z trzech muzeów znajdujących się przy Exhibition Road w dzielnicy South Kensington, położonej w centralnej części miasta. Na tej samej ulicy usytuowane są również Muzeum Nauki oraz Muzeum Wiktorii i Alberta.

Lekarz i kolekcjoner

Za początki zbiorów muzeum można uznać kolekcję lekarza Hansa Sloane'a, pochodzącego Killyleagh. Zasłynął on w II połowie XVII wieku z odkrycia właściwości zdrowotnych czekolady podczas swojej podróży na Jamajkę. Od tamtego czasu czekolada zaczęła być sprzedawana jako lekarstwo w londyńskich aptekach.

Sloane od wczesnej młodości miał wiele zainteresowań. Jednym z nich było tworzenie kolekcji osobliwości: roślin czy minerałów przywożonych z licznych podróży. W zbiorach lekarza znajdowało się ponad 70 tysięcy artefaktów m.in. suszone rośliny, a także szkielety zwierząt i ludzi.

W 1753 roku, po śmierci Sloane'a, zgodnie z wolą zmarłego, zgromadzone przez niego przedmioty zostały zakupione przez brytyjski parlament po okazyjnej cenie. Eksponaty stanowiły bazę dla Muzeum Brytyjskiego oraz dały początek Muzeum Historii Naturalnej. Jednak w XIX wieku większość zbiorów brytyjskiego lekarza zaginęła lub została zniszczona.

Gmach muzeum

Richard Owen, będący kierownikiem działu historii naturalnej w Muzeum Brytyjskim, zauważył że zbiory którymi się opiekował wymają większej ilości miejsca. Oznaczało to konieczność budowy budynku w nowej lokalizacji, ponieważ teren muzeum Brytyjskiego był ograniczony.

Zakupiono ziemię w dzielnicy South Kensington, a w 1864 roku zorganizowano konkurs na projekt nowego muzeum. Zwycięska praca została zgłoszona przez inżyniera Francisa Fowke'a, który wkrótce zmarł. Projekt został przejęty przez Alfreda Waterhouse'a. Zmienił on w znacznym stopniu plany budynku. Zaprojektował m.in. nowe fasady muzeum.

Prace budowlane rozpoczęły się w 1873 roku i zostały ukończone w 1880 roku. Nowe muzeum zostało otwarte w kwietniu rok później, choć przeprowadzka ze starego muzeum została w pełni zakończona dopiero w 1883 roku. W jej organizację ogromny wkład miał Richard Owen.

Zbiory muzeum

Budynek Muzeum Historii Naturalnej jest podzielony na kilka stref wyróżnianych kolorami. W niebieskiej, która jest jedną z najbardziej popularnych, znajdują się szkielety dinozaurów oraz model ruszającego się tyranozaura rexa. Strefa pomarańczowa nazywana jest również Centrum Darwina. Zawiera najróżniejsze gatunki motyli  i owadów. W strefie zielonej można obejrzeć m.in. morskie skamieliny, kolekcję minerałów czy fragmenty meteorytów. Strefa czerwona opowiada o powierzchni i ewolucji naszej planety. Na jej obszarze znajduje się symulator, w którym można doświadczyć trzęsienia ziemi.  

Ogromną popularnością cieszył się również odlew szkieletu diplodoka, zwany "Dippy", który do niedawna znajdował się w głównym holu. W 2017 roku zastąpił go szkielet młodego płetwala błękitnego o przydomku "Hope". Mierzy on około 25 metrów długości i waży 4,5 tony.

WP

Bibliografia:

1. https://www.nhm.ac.uk/, data dostępu: 16.04.2021.
2. https://www.podrozepoeuropie.pl/muzeum-historii-naturalnej-londyn/, data dostępu: 16.04.2021.