Beatyfikowany przez Jana Pawła II
Do jego niezaprzeczalnych dokonań należy również przyjęcie kilku ważnych dogmatów, jak choćby te o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Marii Panny czy o nieomylności papieża w sprawach wiary i moralności. Piusa IX łączy się również z potępieniem doktryn i ruchów, jak modernizm, naturalizm, racjonalizm, socjalizm, komunizm i panteizm. Dość powiedzieć, że za swoje wieloletnie działania i dokonania został beatyfikowany w 2000 roku.
Co ciekawe, dopiero w uznaniu dla zasług Piusa IX nasz papież Jan Paweł II beatyfikował go 3 września 2000 roku. Warto też wiedzieć, że proces beatyfikacyjny trwał prawie cały wiek, bo zaczął się 11 lutego 1907 roku. Dopiero Jan Paweł II w 1985 roku nadał mu tytuł Czcigodnego Sługi Bożego podpisując specjalny dekret papieski o heroiczności cnót Sługi Bożego Piusa IX. W owym dniu beatyfikacji Jan Paweł II ogłosił błogosławionym także papieża Jana XXIII. Nadal jednak trwają starania o kanonizację Piusa IX, którego grób znajduje się w rzymskiej bazylice św. Wawrzyńca za Murami.
Papież epokowych zmian
Wróćmy jednak do początków: urodzony jeszcze w XVIII wieku został papieżem w wieku 54 lat - 16 czerwca 1846 roku. Właściwe nazwisko Piusa IX to Giovanni Maria Mastai Ferretti. Jako papież zasłynął epokowymi zmianami w Kościele Rzymskokatolickim, a swoją tak długą posługę pełnił przez 31 lat, 7 miesięcy i 21 dni - co razem dało 11 599 dni wiekopomnego pontyfikatu.
Znawca w tej dziedzinie, ksiądz Krzysztof Lis SDB, tak opisuje istotne cechy Piusa IX: "Odznaczał się pobożnością, dobrotliwością, wiernością Kościołowi, uporem i wytrwałością. Był jednak słabego zdrowia; święcenia kapłańskie otrzymał dzięki dyspensie Piusa VII, cierpiał bowiem na epilepsję. Jednak po przyjęciu święceń kapłańskich ataki przykrej choroby nie powtórzyły się. On sam przypisywał swe uzdrowienie wstawiennictwu Matki Bożej, do której sanktuarium w Loretto odbył w tej intencji pielgrzymkę. Zajmował się działalnością charytatywną".
Ksiądz Lis tak opisuje dalsze fakty z życia papieża: "Jako papież przyjął imię Piusa IX, pragnąc uczcić swych poprzedników na Stolicy Piotrowej noszących to imię, zwłaszcza Piusa VI i Piusa VII, którzy wiele wycierpieli dla Kościoła. Jemu samemu już od dzieciństwa cierpienie nie było obce. Z powodu epilepsji nie chciano go przyjąć ani do klasztoru, ani do papieskiego wojska, ani wreszcie do stanu duchownego. Łaskę zdrowia i dyspensę papieską dla przyjęcia święceń wyprosił sobie dopiero u Matki Bożej w Loretto, dokąd odbył pielgrzymkę. Przyszłość pokazała, że dawna przepowiednia św. Malachiasza nazywająca go C r u x d e c r u c e — Krzyż z krzyża istotnie sprawdziła się. Pius IX, odznaczający się wielką gorliwością religijną (...) pragnął przede wszystkim obrony praw Kościoła przed błędami współczesności".
Epokowym dokonaniem Piusa IX było uznanie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny (łac. Immaculata Conceptio Beatæ Virginis Mariæ). Co ciekawe dogmat ten znalazł się w ogłoszonej 8 grudnia 1854 roku konstytucji apostolskiej Ineffabilis Deus (pol. Niewysłowiony Bóg). Dogmat ten to, jak czytamy na stronach parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP: "twierdzenie teologiczne definiujące szczególny stan świętości będący przywilejem Marii z Nazaretu, ogłoszone w Kościele katolickim przez św. Piusa IX jako dogmat wiary. Ta prawda wiary jest częścią szerszego zagadnienia konsekwencji grzechu pierwszych rodziców Adama i Ewy (grzech pierworodny), którym została objęta cała ludzkość".
W bulli papieskiej czytamy: "ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmogącego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana jako nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną, i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć". Parafia tłumaczy istotę tego stwierdzenia: "Było to orzeczenie wygłoszone ex cathedra, co oznaczało odwołanie się do najwyższego stopnia autorytetu papieskiego w nauczaniu chrześcijańskich prawd wiary i moralności".
80 błędnych tez idei i doktryn
Pius IX wydał również po 10 latach encyklikę "Quanta cura", w której krytykował rozdział Kościoła od państwa i inne swobody wolnościowe, choćby prasy, sumienia i nauczania. W encyklice tej znalazł się także słynny Syllabus, czyli swoisty zbiór 80 błędnych tez idei i doktryn - tam właśnie potępił socjalizm, modernizm, racjonalizm stający wyżej od wartości religijnych, fałszywy ekumenizm i wiele innych nurtów ówczesnego życia i cywilizacyjnego rozwoju. Wszystkie one negatywnie wpływały na zasady wiary i na siłę wiary.
Równie ważnym osiągnięciem Piusa IX było zorganizowanie i poprowadzenie I Soboru Watykańskiego - 29 czerwca 1868 roku. W Soborze tym, także z Kościołów wschodu, uczestniczyło prawie 700 duchownych. Niebagatelne znaczenie dla mocy słów papieży późniejszych czasów, aż do teraz, jest przyjęty na Soborze 13 lipca 1870 roku dogmat o nieomylności papieża w sprawach religijnych i moralnych - to dzięki niemu jest w nas wiara w słowa każdego następnego papieża, szczególnie kiedy z początkiem sierpnia zeszłego roku wyrażał pogląd, że zaszczepienie się jest dla chrześcijan najważniejszym aktem miłości bliźniego i obowiązkiem etycznym.
Wspomnijmy tego wybitnego papieża, dzięki któremu nasz wiara w Boga staje się głębsza i żarliwsza, choćby z uwagi na jego heroizm wskazywany przez Jana Pawła II.
PP
