7 września 1940 roku rozpoczęła się trzecia, decydująca faza bitwy o Wielką Brytanię. Głównym celem niemieckich ataków stał się Londyn. Potężna armada ponad tysiąca samolotów Luftwaffe zaatakowała stolicę. Na miasto spadł grad bomb, które niszczyły cele przemysłowe, wojskowe oraz cywilne. Zginęło 450 osób, a 1600 zostało rannych. Niemcy stracili 41 maszyn.
Tego dnia dowództwo angielskiej obrony wysłało do wszystkich jednostek obrony terytorialnej komunikat o najwyższym stopniu zagrożenia inwazyjnego. Zaczęło się przechwytywanie i rozbijanie wypraw niemieckich nad kanałem i południowo-wschodnią Anglią.
Bitwa o Anglię była bitwą powietrzną, która trwała od lipca do października 1940 roku. Rozegrana została nad południową Anglią i kanałem La Manche. Najbardziej zacięte boje odbyły się w sierpniu i we wrześniu. Zmasowana niemiecka ofensywa lotnicza miała przygotować grunt pod operację desantową na wyspy brytyjskie. Celem stało się zniszczenie RAF-u (Królewskich Sił Powietrznych), zdominowanie przestrzeni powietrznej Anglii, przecięcie brytyjskich szlaków komunikacyjnych, sparaliżowanie produkcji wojennej i gospodarki narodowej Wielkiej Brytanii.
Plan inwazji został opracowany bezpośrednio po upadku Francji, nadano mu kryptonim "Lew Morski”. Bitwa toczyła się w kilku etapach. Kolejne fazy różniły się rodzajem i natężeniem działań. Decydującym momentem był dzień 15 września, kiedy doszło do masowego nalotu samolotów Luftwaffe. Jednak tego dnia, to siły RAF-u odniosły miażdżące zwycięstwo.
Początkowo Niemcy mieli znaczącą przewagę. Luftwaffe dysponowała 990 myśliwcami i 1640 bombowcami. RAF mógł przeciwstawić tej potędze 960 samolotów myśliwskich oraz 400 bombowców. Obronę wyspy wspierało ponadto 80 stacji radiolokacyjnych i 1500 balonów zaporowych.
Niemcy stracili 1733 samoloty, a około 650 zostało uszkodzonych, stanowiło to 52 procent stanu Luftwaffe. Straty ludzkie to 2500 poległych i wziętych do niewoli oraz 1000 rannych lotników. Brytyjczycy stracili 915 samolotów, a około 450 zostało uszkodzonych. Śmierć poniosło 544 pilotów, a 500 zostało rannych. Bitwa zakończyła się 31 października 1940 roku porażką Niemiec.
W bitwie o Anglię walczyły 4 polskie dywizjony - 2 bombowe: 300 i 301, 2 myśliwskie: 302 i 303 oraz 81 polskich pilotów w dywizjonach brytyjskich. W sumie 144 polskich pilotów, których postawa rozsławiła ich imię na cały świat. Ze wszystkich strąconych nad Anglią samolotów, ponad 200 zestrzelili Polacy.
Do sukcesu Brytyjczyków w znacznym stopniu przyczynili się też polscy kryptolodzy, którzy jeszcze przed wojną złamali tajemnicę niemieckiej maszyny szyfrowej "Enigmy”. Wysyłane drogą radiową rozkazy dowodzącego Luftwaffe Göringa, były natychmiast rozszyfrowywane i przekazywane dowództwu brytyjskiemu. Dzięki temu z wyprzedzeniem znało ono kierunek i siłę nadlatujących niemieckich bombowców.
Oddając hołd uczestnikom bitwy o Anglię – Brytyjczykom, Polakom, Czechom i innym, premier Winston Churchill powiedział: - Nigdy w historii ludzkich konfliktów tak wielu nie zawdzięczało tak dużo tak nielicznym.
Posłuchaj archiwalnych wypowiedzi uczestników bitwy o Anglię oraz fragmentu przemówienia radiowego Winstona Churchilla w serwisie specjalnym - Radia Wolności >>>
mk
>>> Czytaj więcej w serwisie specjalnym II wojna światowa <<<
