Mieczysław Oborski - zamordowany za zdradę, której się nie dopuścił

Na tych, którzy wracali z Zachodu do powojennej Polski, nie czekały otwarte ramiona. Ojczyzna, którą zastawali po powrocie, była już innym krajem. Jednym z nieszczęśników, którzy się o tym przekonali, był płk Mieczysław Oborski zamordowany po pokazowym procesie na polecenie komunistycznych władz.

Kwatera "Na Łączce" Cmentarza Wojskowego w Warszawie

Foto: Wikipedia/Zlisiecki

Dziś mijają 124 lata od przyjścia na świat Mieczysława Oborskiego. Przyszły pułkownik, żołnierz Wojska Polskiego na Zachodzie, a po wojnie Ludowego Wojska Polskiego, ofiara stalinowskiej zbrodni, urodził się 2 lutego 1900 roku.

Karierę wojskową Oborski zaczynał w szeregach armii rosyjskiej. W 1917 wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji. Wówczas po raz pierwszy starł się z bolszewikami. Później, już jako żołnierz Wojska Polskiego, walczył z nimi w wojnie polsko-bolszewickiej, za co otrzymał Krzyż Walecznych. W odrodzonej ojczyźnie służył jako dowódca jednostek artylerii (był absolwentem Oficerskiej Szkole Artylerii w Kijowie), po ukończeniu zaś kursu oficera dyplomowanego przydzielono go do Sztabu Głównego.

Razem z nim, po klęsce wojny obronnej 1939 roku, przedostał się do Rumunii, gdzie był internowany. Udało mu się dostać nad Sekwanę, gdzie wstąpił do formowanej tam armii. Po klęsce Francji ponownie trafił do obozu dla internowanych, tym razem w Szwajcarii. Do Wielkiej Brytanii został przerzucony w 1944. Tam objął stanowisko dowódcy Szefa Sztabu 4. Dywizji Piechoty. Jednostka nie została jednak skompletowana i nie zdążyła wziąć udziału w walkach.

W grudniu 1945 wrócił do kraju, gdzie pełnił kolejno funkcje: szefa sztabu Dowództwa Artylerii Okręgu Wojskowego Nr I Warszawa, szefa Wydziału Operacyjno-Zwiadowczego Głównego Inspektoratu Artylerii WP, pomocnika szefa Oddziału Operacyjnego Dowództwa Artylerii WP.

W 1952 funkcjonariusze Informacji Wojskowej aresztowali go pod zarzutem działania w konspiracji wewnątrz struktur wojskowych. Sprawa była w całości sfabrykowana przez bezpiekę i miała na celu mord na przedwojennych oficerach. O Informacji Wojskowej - odpowiedniku UB w armii - Tadeusz Żenczykowski mówił na falach Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa:

- Była to wówczas wszechwładna instytucja, zorganizowana na sposób sowiecki. Była ze swoich założeń narzędziem terroru wśród wojska. [...] Aparat terroru musi stale uzasadniać potrzebę swego istnienia, demonstrować swą polityczną czujność i efektywność w pracy. Gdzież więc najłatwiej szukać ofiar, którym można przypisać wrogość wobec ustroju, jak nie wśród przedwojennych oficerów powracających z Zachodu lub z oflagów i wśród byłych żołnierzy AK - pytał.

Posłuchaj

38:13 Sprawa 19 oficerów - cz.I.mp3 Sprawa 19 oficerów - cz.1. Audycja Tadeusza Żenczykowskiego poświęcony sprawie 19 oficerów Wojska Polskiego skazanych w sfingowanym procesie w latach 1952-1953. (RWE, 1.04.1973)

Posłuchaj

39:30 Sprawa 19 oficerów (cz. II) Program Tadeusza Żenczykowskiego poświęcony sprawie 19 oficerów Wojska Polskiego skazanych w sfingowanym procesie w latach 1952-1953. (RWE, 1.04.1973)

  

Po brutalnym śledztwie pułkownik został skazany na śmierć. Wyrok wykonano 6 lutego 1953. Symboliczny grób płk. Oborskiego znajduje się w kwaterze "Na Łączce" Cmentarza Wojskowego w Warszawie.

O Oborskim i 18 innych oficerach, którzy padli ofiarą komunistycznych zbrodni posłuchaj w audycji Tadeusza Żenczykowskiego z archiwum Radia Wolna Europa.

bm