Spośród wszystkich wielmożów jest najlepiej poświadczoną źródłowo postacią dla wczesnego średniowiecza w Polsce. Mimo to nie znamy daty dziennej jego przyjścia na świat. Urodził się jeszcze w XI wieku.
Wiemy za to, że pochodził z możnego Pełnił funkcję palatyna, czyli wojewody. Był drugą osobą w państwie, zastępcą samego księcia.
Niesłychane bogactwo zdobył w czasie łupieżczych wypraw na Pomorze. Mierzył bardzo wysoko, o czym świadczy małżeństwo z Marią, córką księcia kijowskiego Świętopełka z rodu Rurykowiczów.
Około 1121 roku został włączony do grona najbliższych doradców Bolesława Krzywoustego. Swój urząd piastował od 1124 roku i w tym czasie odbył słynną wyprawę na dwór księcia przemyskiego Wołodara.
Tradycja przypisuje mu bardzo ambitną działalność fundacyjną. Podjął ją w ramach pokuty za grzeszny czyn oszustwa popełnionego na księciu przemyskim. Wedle przekazów miał ufundować 77 kościołów, w tym tak znanej jak kościół Najświętszej Marii Panny we Wrocławiu.
– Ta liczba jest z pewnością przesadzona. Nawet jak na polskiego wojewodę jest zbyt duża – mówił na antenie Polskiego Radia prof. Grzegorz Myśliwski.
Konflikt z Władysławem Wygnańcem
Po śmierci Bolesława Krzywoustego Piotr Włostowic dalej piastował urząd wojewody, służąc tym razem seniorowi Władysławowi Wygnańcowi. Gdy wybuchła wojna miedzy nowym władcą, a jego młodszymi braćmi doszło, w bliżej niewyjaśnionych okolicznościach, do konfliktu między księciem, a możnym palatynem.
Piotr Włostowic został obalony na rozkaz Władysława i oślepiony. Wkrótce jednak sam książę padł ofiarą intrygi młodszych braci, a nowy senior Bolesław Kędzierzawy przywrócił Piotra Włostowica do łask. Pomimo swego kalectwa piastował urząd aż do śmierci w 1153 roku.
Posłuchaj audycji z cyklu "Kronika niezwykłych Polaków".
