Штуршком для развіцця беларускай сучаснай дударскай традыцыі была выдадзеная ў 1979 годзе манаграфія «Беларускія народныя інструменты» этнамузыколага Іны Назінай.
Пазней да папулярызацыі дударства далучыліся іншыя, ныпрыклад, Алесь Лось.
Сёння дударская традыцыя працягвае развівацца нягледзячы на тое, што дуда аднак з’яўляецца інструментам, які ў жывую слухаць не так і лёгка.
Некаторыя спецыялісты пачалі дзяліць дуды па рэгіёнах, напрыклад, на барысаўскую і глыбоцкую дуду. Хаця гэта не да канца правільна, лічыць этнолаг Цімафей Авілін. З ім размаўляе Яраслаў Іванюк.
слухайце аўдыёфайл