Rozgłośnia we Lwowie cieszyła się popularnością dzięki audycjom rozrywkowym dla dzieci i dorosłych, nadawanym w zasięgu ogólnopolskim. Jedną z nich była słynna "Wesoła Lwowska Fala", a w niej uwielbiany przez słuchaczy duet Szczepko i Tońko, który tworzyli Kazimierz Wajda i Henryk Vogelfänger.
Radio Lwów zamilkło po agresji sowieckiej na Polskę i wkroczeniu Armii Czerwonej do Lwowa we wrześniu 1939 roku.
W 1933 roku fragmenty lwowskich programów emitowała rozgłośnia w Krakowie, a potem także główna antena Polskiego Radia. Programu słuchało około sześciu milionów Polaków. W tym czasie w Polsce zarejestrowany był blisko milion odbiorników.
Do znanych postaci lwowskiej rozgłośni należeli między innymi Wiktor Budzyński, Ada Artzt, Włada Majewska, Czesław Halski, Adam Sołtys i Rudolf Wacek.
Rozgłośnia we Lwowie słynęła nie tylko z programów rozrywkowych. Miała bogaty repertuar i wprowadzała wiele innowacji. Była między innymi jedną ze stacji, które jako pierwsze umieściły w swoich programach transmisje sportowe. Stworzono audycje dla chorych, dzięki którym zaczęto radiofonizować szpitale. Rozgłośnia emitowała także programy rolnicze, pogadanki naukowe, historyczne czy filozoficzne, relacje z uroczystości i transmisje mszy świętych.
Radio Lwów przestało nadawać po wejściu Armii Czerwonej do Lwowa 22 września 1939 roku.
Obecnie działające Radio Lwów nadaje od 1992 roku, nawiązując do tradycji przedwojennej rozgłośni. Przygotowuje swój program nawet w warunkach wojennych, integrując środowisko polskie we Lwowie.
Polskie Radio Lwów było prężnie działającą instytucją, a sam Lwów w 1939 roku - najlepiej zradiofonizowanym miastem w kraju.
7 września 1939 roku odbyła się "bitwa" w eterze. Wieczorem na częstotliwości Radia Lwów rozpoczęła nadawanie niemiecka radiostacja z Wrocławia. W odpowiedzi zwiększono moc nadawania i zagłuszono radio niemieckie, które kłamliwie informowało o zajęciu rozgłośni przez Wehrmacht. Jednocześnie prostowano przekaz niemieckiej propagandy i emitowano marsz "Lwowskie dzieci". Radio z Wrocławia grało z kolei fragmenty oper Wagnera. "Bitwa" trwała sześć godzin. Rano 8 września Niemcy ostatecznie zrezygnowali z zagłuszania.
Pracownicy Radia do 12 września opuścili Lwów, wyjeżdżając na wschód. Około godziny 19 spikerka Celina Nahlik odczytała informację o zakończeniu nadawania. Dwa dni później, kiedy okazało się, że miasto podjęło skuteczną obronę, dziennikarze powrócili i wznowiono nadawanie. Udało się je utrzymać do 16 września, gdy Niemcy zniszczyli system chłodzenia lamp. Wkrótce jednak Radio Lwów powróciło na falach krótkich. Rozgłośnia krótkofalowa nadawała do momentu wkroczenia wojsk sowieckich 22 września 1939 roku.
Po wybuchu drugiej wojny światowej niektórzy z radiowców przedostali się na Zachód, by wraz z żołnierzami Polskich Sił Zbrojnych przejść szlak bojowy, dając setki występów i przedstawień. Jedną z takich osób była Włada Majewska, która po wojnie pozostała na emigracji w Wielkiej Brytanii. Związała się z teatrem Mariana Hemara w Londynie, gdzie zasłynęła jako wykonawczyni lwowskich piosenek. Ponad 30 lat była dziennikarką i kierowniczką londyńskiego biura Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. Zmarła w 2011 roku.
Kazimierz Wajda - Szczepko - po wojnie pracował w redakcji rozrywki Polskiego Radia, między innymi z Jeremim Przyborą. Zmarł w 1955 roku. Z kolei Henryk Vogelfänger - Tońko - był żołnierzem 1. Dywizji Pancernej generała Stanisława Maczka i po wojnie pozostał w Anglii. Wspólnie ze Szczepkiem nagrali kilkadziesiąt płyt, występowali też w filmach. Do Polski Vogelfänger powrócił pod koniec lat 80. XX wieku. Zmarł w 1990 roku.
IAR/ho