Moja mama pochodziła z Polski. Tata był Belgiem z polskimi korzeniami. Zawsze się zastanawiałam na ile różnice, które dostrzegałam w rodzicach, były kulturowe, a na ile wynikały z indywidualnych cech charakteru. A ja jako nastolatka chciałam być taka sama jak rówieśnicy, nie chciałam odstawać, być inna ale by to osiągnąć trzeba dorastać w danej kulturze. Dodatkowo, nasze przeprowadzki były częste, przez to dość nagłe. To nie był proces rozłożony na miesiące, lata, nie było czasu na aklimatyzację. Każda taka zmiana miejsca była bardzo emocjonalna – przyznaje Karolina Osińska.
Jako młoda mama chciałabym aby moje dziecko nie miało doświadczenia życia jakie było moim udziałem w dzieciństwie i młodości. Doceniam to, co dały mi liczne podróże i przeprowadzki z rodzicami - otwarty umysł czy znajomość wielu języków. Ale dziś patrzę bardzo krytycznie na moją międzynarodową tożsamość. Czuję się jakbym była rozszczepiona na wiatr, dlatego chcę by mój syn miał korzenie, miejsce, które będzie nazywał domem i ojczyzną. Mam też świadomość skąd bierze się taki kryzys tożsamościowy. Styl pracy dużych korporacji, w który wpisane są częste relokacje pracowników nie sprzyja życiu rodzinnemu czy budowaniu poczucia przynależności do miejsca – mówi gość audycji Kierunek Polska.
Z Karoliną Osińską o doświadczeniu dzieciństwa i młodości w drodze oraz budowaniu tożsamości w międzynarodowych środowiskach rozmawiała Małgorzata Frydrych.
Na audycję „Kierunek: Polska” zapraszamy w każdy wtorek o 17.45.