1949. Jurorzy nie mogli patrzeć na pianistów

– Był to początek ohydy, która miała trwać, jak wiemy, 40 lat – wspominał Jerzy Waldorff ustalone przez komunistów zasady pracy jury podczas IV Konkursu Chopinowskiego.

Jury przysłuchujące się grze uczestników Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina w 1949 r.

Foto: PAP/CAF

Konkurs miał odbyć się w 1942 r., ale przeszkodziła temu wojna. Po jej zakończeniu Warszawa była zburzona, ale dla celów propagandowych postanowiono szybko zorganizować pianistyczne zmagania. – Władze ówczesne chciały pokazać, że Polska pod patronatem naszego wielkiego przyjaciela i dobroczyńcy od razu tak rozkwitła, że już jest Konkurs Chopinowski – ironizował Jerzy Waldorff.

Dowiedz się więcej >>>

XVII Konkurs Chopinowski na antenie Dwójki

Konkurs w 1949 r. był wyjątkowy z kilku względów. Odbywał się w stulecie śmierci Fryderyka Chopina, wiele nagród (w tym trzy pierwsze) trafiło w ręce Polaków, wreszcie - komuniści w obawie przed stronniczością jurorów posadzili ich za... żaluzjami, aby nie mogli widzieć, kto gra. Za tym pozornie zabawnym absurdem kryła się jednak bardzo poważna groźba.

***

Tytuł audycji: Kronika Konkursu Chopinowskiego

Z nagrań archiwalnych: Jerzy Waldorff (pisarz, krytyk muzyczny)

Data emisji: 6.10.2015

Godzina emisji: 18.40

mc/asz