Dwupłytowy album zawiera nagrania dokonane przez Polskie Radio w latach 1985 - 2006 (pieśni epickie, rekruckie, obyczajowe, miłosne, ludowe ballady, muzykę obrzędów rodzinnych i dorocznych). Wykonawcy – to Polacy przybyli na Dolny Śląsk po II wojnie światowej z byłych wschodnich województw: Lwowskiego, Wołyńskiego i Poleskiego, z Wileńszczyzny i Nowogródczyzny, także reemigranci z Bośni i Bukowiny Rumuńskiej oraz przesiedleńcy z ubogich terenów centralnej i południowej Polski. W nowym miejscu osiedlenia chronili swą muzykę, tradycję, obyczaje wyniesione z rodzinnego domu, to wszystko, co świadczy o ich kulturowej tożsamości.
„Niemal całkowita wymiana struktury zasiedlenia, która nastąpiła po II wojnie światowej, doprowadziła do zdekonstruowania systemu kultury tradycyjnej rozwijającej się na Dolnym Śląsku przez poprzednie stulecia i zaistnienia form kulturowych przeniesionych przez grupy osiedleńcze z regionów położonych w niemal przedrozbiorowych granicach Rzeczypospolitej. Przechowywany w pamięci powojennych pokoleń bagaż kulturowy w postaci pieśni, muzyki, obrzędów, zwyczajów, czy opowieści o coraz bardziej idealizowanej w wyobraźni krainie dzieciństwa dziadków, stanowi, z perspektywy minionego czasu, chyba najtrwalszy element świadczący o poczuciu tożsamości kulturowej współczesnych mieszkańców regionu. Obecnie, w kręgach rodzinnych o zazwyczaj różnorodnej proweniencji regionalnej, troskliwie przechowuje się relikty dawnej zbiorowej pamięci. Istnieją one prawem integralnych bytów nie tworząc, mimo prognoz, jakiejś wartości będącej wypadkową wielu składników. Są obecnie istotną, choć czasem bagatelizowaną częścią dziedzictwa kulturowego regionu. Funkcjonujący ustny przekaz tradycji zachowuje nadal swą aktualność, także dla współczesnego pokolenia (...)
Na płytach prezentujemy zbiór muzyki i pieśni będący reliktem zanikającego niepowrotnie na naszych oczach, świata tradycyjnej wsi. Ciągle następująca przemiana wzorów, kanonów i sposobów bycia jest w kulturze czymś oczywistym. W tradycji pozostaje zazwyczaj nie to, co pokolenia poprzednie zaoferują, lecz to, co kolejne zechcą z tego przejąć. W szczególnej sytuacji kulturowej Dolnego Śląska jest to proces niezwykle skomplikowany, chociaż zachowanie wielu skarbów tradycji przedstawionych w niniejszym zbiorze przeczy czasem logicznym przesłankom, czy spodziewanym regułom (...) Zewsząd, skąd przybyli polscy osiedleńcy na Dolny Śląsk, unosili ze sobą cząstki utraconej „małej ojczyzny” – fotografie, dzbanek, sierp, trochę pieśni. Dotrwałe do dziś, zaświadczają o tożsamości ich nosicieli, nadal kumulują pamięć pokoleń, stanowią punkt odniesienia dla naszej refleksji o miejscu w przestrzeni czasu, w którym dzisiaj stoimy z bagażem danych nam doświadczeń”.
