Opowieść o Dagny Juel-Przybyszewskiej, pochodzącej z Norwegii pianistce, żonie Stanisława Przybyszewskiego - idola pokolenia Młodej Polski.
W kołach berlińskiej, a potem krakowskiej bohemy, nosiła Dagny miano Norweskiej Aspazji, podobnie jak mądra i uczona, wrażliwa na piękno sztuki - żona Peryklesa ateńskiego. Gdy Dagny urzeczona ideą feminizmu przybyła w roku 1893 do Berlina, natychmiast stała się muzą artystów szukających w tym mieście impulsu do tworzenia nowej sztuki. Wielbił i malował ją Edward Munch, podziwiał Ryszard Dehmel, wreszcie zakochał się w niej i poślubił ją Stanisław Przybyszewski. Jedynie dramatopisarz August Strindberg, odrzucony wielbiciel, zapałał do niej nienawiścią. Być może ta nienawiść, jak również samobójstwo zakochanej w Przybyszewskim kobiety, sprawiło że małżonkowie przenieśli się do Krakowa. Rolę Dagny w słuchowisku Bożeny Markowskiej kreuje Anna Romantowska a Tadeusz Borowski wciela się w postać Stanisława Przybyszewskiego. Słuchowisko reżyserował Waldemar Modestowicz,
***
Dagny wraz ze Stanisławem Przybyszewskim opuszczają Berlin i przenoszą sie do Krakowa. Tu Dagny podobnie, jak w Berlinie, staje się przedmiotem westchnień wielu artystów - wielbi ją Stanisław Wyspiański, pod jej urokiem pozostaje również Tadeusz Boy-Żeleński, jednak Dagny zaniedbywana przez męża, z trudem ucząca się polskiego, w Krakowie czuje się coraz bardziej obco. Za namową męża ulegając propozycji Władysława Emeryka - przyjaciela Przybyszewskiego wyjeżdża do Tibilisi. Tam rozgrywa się ostatni akt dramatu. W 1901 r. Dagny ginie zastrzelona przez Emeryka, który przejął rolę "przeznaczenia" i skrócił cierpienia zakochanej i zdradzanej żony. Rolę Dagny Przybyszewskiej w słuchowisku Bożeny Markowskiej wyreżyserowanym przez Waldemara Modestowicza , kreuje Anna Romantowska , w roli Stanisława Przbyszewskiego - Tadeusz Borowski, jako Władysław Emeryk - Włodzimierz Press.
Część druga słuchowiska Bożeny Markowskiej - 3 sierpnia o godz. 22.25.
