Robert Górski: mam naturę wyciszonego melancholika

- Rodzina mojej żony, jak się pierwszy raz spotkaliśmy, po półgodzinnym oczekiwaniu, że powiem coś śmiesznego, zobaczyła, że ze mną nie ma fajerwerków - mówił w Dwójce współtwórca Kabaretu Moralnego Niepokoju.

Większość Polaków, kojarzy jednak Roberta Górskiego z salwami śmiechu towarzyszącymi mu podczas scenicznych występów. "Robieniem sobie jaj", jak określił swoje zajęcie gość w audycji Roberta Mazurka, zajął się już na studiach polonistycznych na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie współtworzył kabaret studencki, który w 1993 roku przeistoczył się w Kabaret Moralnego Niepokoju. W świątecznej audycji Dwójki Robert Górski wspominał jeden z występów, który przeszedł do historii grupy.

- Graliśmy kiedyś w miejscowości Trawniki na dwóch przyczepach traktorowych, połączonych wykładziną. Trzeba było uważać żeby nie nadepnąć na środek, bo można było wpaść w dziurę. W pewnym momencie ktoś z publiczności ruszył z zamiarem, żeby nam wlać. Może był zwolennikiem kabaretu OT.TO? Na szczęście służby porządkowe go przechwyciły - wspominał.

Wielu z kabareciarzy wyznaje, że decydujące dla występów są początkowe minuty spektaklu. Jeśli publiczność chłodno reaguje na płynące ze sceny komiczne teksty, trzeba szybko wyciągnąć jakiegoś asa z rękawa. Robert Górski wyznawał, że jeden ze swoich programów zaczyna żartem, którym bada sytuację na widowni: - Ten program zaczynam trochę później i po wyjściu na scenę rzucam tekst: „ponieważ zaczęliśmy trochę później, to skończymy trochę wcześniej”. Jak się ludzie śmieją, to wiem, że nam dobrze pójdzie. Jak się nie śmieją, to sobie myślę: o matko będzie trzeba się starać...

Więcej historii z życia twórcy kabaretowego, ale też prywatnych obserwacji Roberta Górskiego w nagraniu audycji.

bch/mm