Józef Stanisław Tischner urodził się 12 marca 1931 roku w Starym Sączu. Zmarł 28 czerwca 2000 w Krakowie. Był ksiądzem katolicki, filozofem, publicystą i pisarzem.
Dzieciństwo spędził w Łopusznej, gdzie jego ojciec pełnił funkcję kierownika szkoły, a matka była nauczycielką. W latach 1950-1955 odbył studia na Wydziale Teologicznym UJ. Ukończył także Wyższe Seminarium Duchowne Archidiecezji Krakowskiej. Święcenia kapłańskie przyjął w bazylice katedralnej na Wawelu 26 czerwca 1955 z rąk biskupa Franciszka Jopa. Kontynuował studia w Warszawie na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej a następnie, od 1957, na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UJ.
W latach siedemdziesiątych stał się znaczącą postacią w życiu intelektualnym Polski, a w 1980 podjął na szerszą skalę działalność publiczną. Od 1982 był kilkakrotnie dziekanem Wydziału Filozoficznego Papieskiej Akademii Teologicznej. Był doktorem honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego i Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Otrzymał m.in. nagrody Pen Clubu, Fundacji im. Stefana Kisielewskiego 1993, Fundacji Jurzykowskiego, w styczniu 1998 za książkę Historia filozofii po góralsku uhonorowany został Nagrodą Krakowska Książka Miesiąca. We wrześniu 1999 otrzymał Order Orła Białego.
Ostatnie lata jego życia naznaczone są walką z ciężką chorobą – rakiem krtani. Jego aktywność pisarska jeszcze się wówczas wzmogła; powstałe teksty dotyczyły najgłębszych doświadczeń religijnych: relacji wolności i łaski, miłosierdzia. Jan Paweł II w telegramie po śmierci Tischnera napisał: był człowiekiem Kościoła, zawsze zatroskanym o to, by w obronie prawdy nie stracić z oczu człowieka. (źr. Wikipedia)
