Studia filmowe KADR i TOR podpisały umowę z koncernem Google, na mocy której około 60 filmów z klasyki polskiego kina można legalnie oglądać w serwisie internetowym You Tube, na oficjalnych kanałach KADRu iTORu.

Piotr Zalewski z Google Polska podkreśla, że na porozumieniu zyskują także studia filmowe. - Będą zarabiały na reklamach, które są pokazywane przed i w trakcie filmów - wyjaśnił.

Maria Pułaska, rzeczniczka SF KADR dodała, że udostępnione zostały filmy zrekonstruowane cyfrowo. - Kolejne tytuły będą uzależnione od zapotrzebowania rynku - mówiła.

Zdaniem medioznawcy prof. Macieja Mrozowskiego (UW) filmy powinny być już dawno powinny być dostępne za darmo. - Wszystkie dobra kultury, które powstały ze środków publicznych stanowią domenę publiczną i nie powinny być przedmiotem ciągłego obrotu. W przypadku filmów powstałych przed 1989 rokiem sytuacja jest absolutnie jasna ponieważ wszystkie one były finansowane ze środków publicznych. Myśmy za nie zapłacili - wyjaśnił.

Co na ten temat sądzą internauci i jak wygląda finansowa strona porozumienia? Zapraszamy do wysłuchania całej relacji Karola Tokarczyka.

"Popołudnie z Jedynką" od poniedziałku do piątku między godz. 15.00 a 19.00. Zapraszamy!

- W tym filmie starałem się stworzyć takie kontrasty, żeby ludzie się śmiali, a za chwilę mieli zaciśnięte gardło - opowiadał twórca filmu uhonorowanego nagrodą "Perspektywa" im. Janusza "Kuby" Morgensterna. Bodo Kox mówił też, że inspiracją przy pisaniu scenariusza do "Dziewczyny z szafy" było dla niego kino skandynawskie. - Pewne rozwiązania zaczerpnąłem z filmu Noi Albinoi, gdyż bliska mi jest ta wrażliwość - tłumaczył.

Choć obraz opowiada historię osób, które borykają się z takimi problemami, jak depresja czy autyzm, to Kox starał się wpleść w nią jak najwięcej wesołych scen. - Nie ma lepszego sposobu na oswojenie rzeczy, które nasz przerażają, niż poprzez śmiech. Niestety w polskim kinie brakuje mi dystansu i poczucia humoru. Skandynawowie to mają. Czesi również - dodał.

"Dziewczyna z szafy" jest pierwszym pełnometrażowym filmem fabularnym w karierze Bodo Koxa. Reżyser do głównych ról zaprosił: aktora Starego Teatru w Krakowie Piotra Głowackiego i Wojciecha Mecwaldowskiego, który za rolę autystycznego brata otrzymał Jantara na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych "Młodzi i Film" w 2012 roku. Autor zdjęć Arkadiusz Tomiak zdobył z kolei nagrodę "Jańcio Wodnik" na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej "Prowincjonalia" we Wrześni. Tu także okrzyknięto Magdalenę Różańską, która jest tytułową dziewczyną z szafy, największym odkryciem festiwalu. Warto zaznaczyć obecność w obsadzie Eryka Lubosa i Teresy Sawickiej, a także podkreślić znaczenie scenografii, którą stworzył Andrzej Haliński.

Bodo Kox - jako aktor, reżyser i scenarzysta - jest od lat postacią dość oryginalną w kinie offowym. Jego najgłośniejsze produkcje to "Marco P. i złodzieje rowerów" z 2005 roku oraz "Nie panikuj" z 2007. Za rolę w filmie "Krew z nosa" Dominika Matwiejczyka otrzymał Offskara w kategorii "Najlepszy aktor/aktorka". Rola w filmie Piotra Matwiejczyka "Homo father" przyniosła Bodo Koxowi nagrodę w konkursie kina niezależnego na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 2005 roku (reżyser otrzymał Nagrodę Specjalną).
Z artystą znajdującym się w bardzo interesującym momencie swojej kariery Magdalena Juszyczyk rozmawiała o wyobraźni, improwizacji oraz o tym, czy kino niezależne jest tylko zabawą, z której należy wyrosnąć

"Na odrzucenie nie możesz sobie pozwolić"
- Mój debiut był taki późny, bo wszystkie wcześniejsze próby spaliły na panewce - tłumaczył kiedyś w Dwójce Janusz Morgenstern - Tadeusz Konwicki poradził mi, żebym zrobił film współczesny, bo scenariusze powstańcze, wojenne będą odrzucać, a na to, jego zdaniem, nie mogłem sobie pozwolić.
Pierwsze filmy długometrażowy (prawdziwy przełom - mówił reżyser) "Do widzenia, do jutra", jego ulubiony film "Jowita" i klasyk, o który reżyser walczył z cenzurą "Trzeba zabić tę miłość" zrealizowane między 1960 a 1972 rokiem reprezentują psychologiczny nurt twórczości Morgensterna.
Trzy historie o młodości, budzeniu się uczuć, ściganiu ideałów i marzeń, przyjmowaniu postaw wobec świata, godzeniu się lub nie, na jego ograniczenia i niesprawiedliwości, poszukiwaniu własnej wizji miłości, odpowiedzialności, dojrzałości.
Towarzyszymy bohaterom Morgensterna w ich uważnym obserwowaniu świata i szukaniu w nim swojego miejsca, towarzyszymy w próbach chwytania życia, wyszumienia się i nacieszenia nim, zanim trzeba będzie zacząć żyć "dorośle", w zachwytach nad młodością i urodą, również w utracie złudzeń i pierwszych rozczarowaniach...
Cenzura: dobra scena czy sukces na świecie?
- "Trzeba zabić te miłość" dwa lata trzymali na półkach. Dostałem propozycję cięć. Ze sceny Święta Bożego Ciała musiałem wyciąć kardynała Wyszyńskiego, wyciąć kilka ciętych dialogów. Ten film był dla mnie tak ważny, pomyślałem, że bez tego może się obyć. Zrobiłem to i dzięki temu ten film odniósł sukces na świecie. Inaczej nie byłby pokazany - mówił w archiwalnym nagraniu Morgenstern.
Gośćmi Anny Fuksiewicz w "Sezonie na Dwójkę" byli: Marek Hendrykowski, autor monograficznego opracowania życia i twórczości reżysera oraz krytyk filmowy Jacek Szczerba. W audycji znalazły się też archiwalne nagrania rozmów z Januszem Morgensternem, a także wypowiedzi aktorów, grających w jego filmach.
Rozmawialiśmy przy okazji wydania pakietu DVD z odnowionymi cyfrowo filmami "Trzeba zabić tę miłość", "Jowita" i "Do widzenia, do jutra".

Rok 1966, realizacja filmu "Jowita" w reżyserii Jonusza Morgensterna. Na zdjęciu Janusz Morgenstern (P) oraz aktorzy Daniel Olbrychski (L) i Barbara Kwiatkowska - Lass (C). Fot. PAP/CAF/Witold Rozmysłowicz