Dawnych wodociągów czar

Kilometry rur dostarczają wodę do warszawskich mieszkań. Jeszcze niedawno ta woda była niesmaczna i śmierdząca. W 1982 roku odkryto dlaczego.

Filtr powolny w warszawskich filtrach Lindleya

Foto: źr. Wikipedia/CC/Jakub Bułas

Filtry w Warszawie zostały wybudowane w latach 1883-1886. Od tamtego czasu warszawiacy cieszą się tym systemem, usprawnianym i ulepszanym od lat. 

W 1965 roku reporterka Polskiego Radia z audycji "Na warszawskiej fali" wybrała się do Warszawskich Systemów Wodociągowych, by sprawdzić jak to wszystko działa.

- Cały budynek przepompowni zakładów filtrów pospiesznych podzielony jest na dwie kondygnacje - relacjonowała. - Na dolnym poziomie znajduje się hala maszyn, właściwa przepompownia, na górnym poziomie filtry pospieszne. Nadzór nad nimi sprawuje starszy majster pan Wacław Pokropiński i kolega Parypiński - dodała.
Każdy filtr to jest otwarty zbiornik wodny. Pod wodą znajduje się warstwa filtracyjna z pisaku, pod nią warstwa żwiru, a na dnie - dren.
W audycji "Dialog i zbliżenia" w 1980 roku dziennikarzy zafrapowała Gruba Kaśka, budynek studni miejskiej stojący w korycie Wisły. Gruba Kaśka codziennie pompuje wodę z systemu podziemnych drenów do wodociągu praskiego. Aby dotrzeć do tej studni reporterka pokonała 300-metrowy korytarz pod rzeką.
W 1982 roku Warszawskie Wodociągi odwiedził ówczesny prezydent Warszawy, gen. Mieczysław Dębicki - udało mu się rozwikłać tajemnice warszawskiej wody, która w owym czasie była czysta, jednak niesmaczna i śmierdząca.
Posłuchaj załączonego nagrania z audycji "Czwarty Wymiar", gdzie przypominamy dźwięki z dawnych lat, wyszukane w Archiwum Polskiego Radia.
(pj)