Chory czy niegrzeczny. Mity o ADHD

Jeżeli dziecko krzyczy i nerwowo reaguje może być chore na ADHD. Ale chorobę trzeba umieć odróżnić od normalnych błędów wychowawczych.

Takie NIEEE!!!! może wyprowadzić z równowagi. Niem się zdenerwujemy zastanówmy się skąd to weto...

Foto: Glow Images/East News

ADHD to jednostka chorobowa, zaburzenie, które jest diagnozowane przez lekarza psychiatrę zwane naukowo nadpobudliwością psychoruchową z deficytem uwagi. Mówiąc normalnie, to ruchliwość większa niż zwykle, impulsywność, czyli reagowanie na bodziec natychmiast, bez kontroli reakcji i zastanowienia oraz trudność w koncentracji uwagi.
W zasadzie ADHD dotyczy dzieci, choć mogą na nie chorować dorośli. - ADHD pozostaje w człowieku, z tego niezupełnie się wyrasta - wyjaśnia Agnieszka Robak, psycholog. W radiowej Jedynce zwraca uwagę, że dorosły człowiek zbiera jednak doświadczenia, dlatego nabiera umiejętności radzenia sobie z trudnościami. Czyli ktoś dorosły może mieć ADHD, ale nauczył się je kontrolować.
Chorobę można zdiagnozować dopiero u dzieci, które ukończyły szósty rok życia, choć już wcześniej można zaobserwować pewne symptomy. Np. zwiększoną ruchliwość. Ale trzeba ją zaobserwować w dwóch środowiskach np. w domu i szkole. Bo z dzieckiem, które jest nadpobudliwe w szkole, a spokojne w domu lub odwrotnie warto iść do psychologa i zamiast leczyć być może lepiej zmienić metody wychowawcze.
- Ja byłabym absolutnie za tym, żeby jednak odróżniać dzieci, które mają realne trudności z ADHD od dzieci źle wychowanych – mówi gość "Czterech pór roku".
Posłuchaj całej rozmowy Romana Czejarka z Agnieszką Robak, z której można się dowiedzieć m.in. o tym, czy ADHD jest dziedziczne, czy jest wynikiem błędów matki w okresie ciąży, jak sobie radzić z ADHD i czy kiedyś nie było tej choroby, czy tylko się jej nie diagnozowało.
(ag)